ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σπουδαζω στο εξωτερικο, και εκεινος εργαζεται και μενει μονιμα εδω και 8 χρονια σε μια αλλη πολη της ιδιας χωρας. Ολοι ειχαν προσεξει οτι υπηρχε κατι διαφορετικο μεταξυ μας απο την πρωτη φορα που συναντηθηκαμε. Αυτο το κατι διαφορετικο που εκεινος δημιουργησε απο την πρωτη στιγμη, ειλικρινα δεν ασχοληθηκα καθολου. Η αληθεια ειναι οτι ειναι ο πρωτος που γνωριζω που να βρισκω αρκετα απο οσα ψαχνω σε εναν αντρα. Περασαμε το τριημερο μαζι σαν μια παρεα, εγω, οι φιλες μου, εκεινος και ο αδερφος του. Μεσα σε αυτες τις 3 μερες ενιωσα τα πιο εντονα συναισθηματα της ζωης μου. Γιατι παροτι ημασταν 8 ατομα, εκεινος συνεχεια αναφεροταν σε μενα, με προκαλουσε συνεχως, με νευριαζε και αμεσως μετα μου χαμογελουσε, με αγκαλιαζε και μου ελεγε οτι ετσι εκφραζει την συμπαθεια του. Ενα βραδυ γυρισα σπιτι κλαιγοντας γιατι δεν ηξερα αν ηθελα να τον χαστουκισω η να τον αγκαλιασω, το μονο που ηθελα ηταν να φυγει για να ηρεμησω.. Τωρα εφυγε και τον σκεφτομαι συνεχεια.. Στο μυαλο μου γυρνανε συνεχως οσα μου ελεγε και συνεχως σκεφτομαι πως θα ηταν αν ειχαμε σχεση. Αρχισε να μου λειπει κιολας.. Και ολα αυτα συμβαινουν ενω ξερω οτι εχει σχεση, ειναι σε πολυ διαφορετικη φαση της ζωης του απο μενα αναλογα με την ηλικια του καθενος μας και το κυριοτερο νιωθω οτι απλα ειναι ενα παιχνιδακι για να περναει την ωρα του και αυτο με εξοργιζει.. Τελικα δεν ξερω τι πραγματικα μου συμβαινει.. Σας παρακαλω, πειτε μου οτι δεν αρχισα να τον ερωτευομαι γιατι μου την σπαει..