ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που μου λένε ότι υποστηρίζουν μια ιδεα ή γνωρίζουν κάτι απλά και μόνο για να συμφωνούν μαζί μου.Μετά το διατυμπανίζουν κιόλας.Νομίζεις πως βρήκες άτομα να μπορείς να κάνεις ένα διάλογο της προκοπής και μετά καταλαβαίνεις το ολέθριο κενό.Ήταν απλά για να συμφωνήσουν μαζι σου και μάλλον τους φάνηκε και κουλ η ιδέα και την πουλάνε σε άλλους αδαής και πάει λέγοντας...Τάση των ανθρώπων να απογοητεύουν.Και είναι νύχτα, έχεις επιλέξει τον αποκλεισμό από τα εγκόσμια για τη διατήρηση της ψυχικής σου ηρεμίας,με ένα καλό μουσικό σύντροφο,λίγο καπνό και αλκοόλ και ξυπνά ο διψασμένος Ίμερος...Και σε φωνάζει και σε ζητά, να βγεις έξω να υψωθείς στον αέρα, "να ακουσεις κρουστά τα φτερά σου" και να πέσεις πάλι στα ζοφερά υπόγεια και πάλι από την αρχή σε ατέρμονες διαδρομές από τα ύψη στα βάθη και ξανά, αλλά ποτέ στη μέση, στο ημίμετρο. Και εκεί περιμένεις με αγωνία την επόμενη συγκίνηση που θα σε πάρει μαζί της.Όταν βγαίνεις χωρίς παρέα τα βλέμματα του κόσμου έχουν συνήθως μία απορία.Συχνά προτιμώ να βγαίνω με τον εαυτό μου.Τα έχω βρει μαζί του και είναι καλή παρέα.Προτιμώ να επιλέγω τους ανθρώπους γύρω μου και όχι να τους χρειάζομαι.Οι σχέσεις αναγκαιότητας είναι ανάξιες λόγου.Πόσες σκέψεις, προσδοκίες, όνειρα, ελπίδες στοιβάζονται στο αύριο;Το αύριο γινεται σήμερα,περιμένεις το επόμενο αύριο...Και καταλήγεις να περιμενεις.Είναι σαν τη θεωρία σύμφωνα με την οποία ποτέ δεν μπορείς να διανύσεις την απόσταση στο δωμάτιο γιατί πάντα πρέπει να έχεις διανύσει το μισό και το μισό του μισού και πάει λέγοντας...Ναι,εντάξει,με το δωμάτιο δεν πιάνει αλλά αυτή η απόσταση με το αόριστο αύριο...Το ίδιο είπε και ο Φίλιππος (ο μπαμπάκας του Αλεξάνδρου του μεγάλου (φονέα των αθηναίων και όχι μόνο και αν το αμφισβητήσει κανείς ας διαβάσει Δημοσθένη) και μάθαμε τι έπαθε...Σύμφωνα με τον Ησίοδο δύο απο τα πρωταρχικά στοιχεία του κόσμου ήταν το Χάος και ο Έρως.Και θα μείνει αιώνια απορία, τι να 'θελε να πει ο ποιητής...Τελευταία μου τα 'χουν κάνει αερόστατα με το θεό.Δεν πιστεύω ότι υπάρχει αλλά είναι κάτι που θα ήθελα πολύ.Να τον φτύσω μεταθανάτια στα μούτρα και να πάω κόλαση οικειοθελώς.Τουλάχιστον ο "σατανάς" είναι ειλικρινής, ενώ ο θεός είναι σαν τον σοσιαλισμό του πασοκ.Μεγάλη κουβέντα όμως...Εξομολογούμαι ότι εξομολογήθηκα μερικές από τις σκέψεις που έκανα όσο έγραφα.Καλό σας βράδυ!