ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απο τοτε που μπηκαν στην ζωη μου οποτε μου συμβαινουν νομιζω οτι θα πεθανω.δεν ηξερα καν τι σημαινει αυτο και μου φανταζε αδιανοητο να μου συμβει.νομιζω οτι το κοροιδευα κιολας.το γραφω τωρα γιατι με επιασε παλι πριν μια ωρα.το πιο τραγικο ειναι οτι σε πιανει ξαφνικα κ σε παραλυει.ετσι εκει που καθεσαι.και δεν φτανει αυτο αλλα η αισθηση οτι δεν μπορεις να παρεις ανασα η οτι η καρδια σου χτυπαει τοσο γρηγορα και δυνατα που νομιζεις οτι δεν θα αντεξει κ θα σπασει σε κανει να τρομοκρατεισαι.σηκωνεσαι ριχνεις νερο στο προσωπο σου μηπως και περασει μα τιποτα.το μονο που πιανει και εχω δοκιμασει 3 φορες ειναι να βγεις στο μπαλκονι κ να προσπαθησεις να παρεις ανασες ηρεμα κ να μην σκεφτεσαι τιποτα.αλλα μεχρι να το κανεις αυτο μεχρι να σε αφησει το μυαλο σου να σκεφτεις ηρεμα εχουν περασει καποια ΕΦΙΑΛΤΙΚΑ λεπτα.και οσο πανικοβαλλεσαι οτι δεν ξερεις τι να κανεις τοσο χειροτερευει!ειναι η χειροτερη εμπειρια που ζω και με ακολουθει εδω και 3 χρονια περιπου.και ενταξει να εισαι σπιτι μονη ασπριζεις δεν θες να σου μιλαει κανεις,προσπαθεις να το ελεγξεις.με επιασε κ σε ενα καφε κ επρεπε να βγω εξω κακην κακως να ανασανω που μεχρι να το κανω νομιζα οτι η πορτα εξοδου ειναι σε ενα χιλιομετρο απο τον πανικο μου.εχει τυχει σε κανενα να περναει κατι αναλογο?Δεν γινεται να ζω αλλο με αυτο.το μονο σιγουρο ειναι πως οταν ξεκιναει σκεφτομαι οκ ξαναρχεται κριση ειναι ηρεμησε το εχεις ξαναζησει.απο εκει κ επειτα αυτα που προκαλει ειναι αδιανοητα τρομακτικα.συγνωμη για το μεγαλο κειμενο.