ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω αν είμαι η μόνη, αλλά πραγματικά δεν μπορώ καθόλου να συνενοηθώ με τους ανθρώπους που κάνουν χόρτο. Όχι μόνο τις στιγμές που κάνουν, γενικά έχω παρατηρήσει ότι δεν ταιριάζω και δεν κολλάω καθόλου μαζί με άτομα που κάνουν χόρτο, είναι σαν να είμαστε από άλλους πλανήτες. Εκτός απ' αυτούς, δεν μπορώ καθόλου τους ανθρώπους που μιλάν συνεχώς αργκό. Όταν ακούω φράσεις σαν: σπάστηκα, δεν παλεύεται, τζάμι, έφαγα σκάλωμα/σκάλωσα, φρίκαρα, αλητεία, η φάση ήταν άντε-γεια. Μου βγάζουν κάτι κωμικό και δεν μπορώ να πιστέψω ότι τα εννοούν αυτά που λένε. Δεν είμαι καμιά συντηρητική, και γι' αυτό το λόγο μάλιστα δυσκολεύομαι να βρω άτομα να ταιριάζουμε: Για τα μεν ''αλάνια'' είμαι πολύ συντηρητική αφού ούτε χόρτο κάνω, μιλάω κυριολεκτικά (και επίσης δεν μπορώ να αποκαλέσω κάποιον με το παρατσούκλι του και του απευθύνομαι με το κανονικό του όνομα), για τους δε συντηρητικούς είμαι πολύ ''αλάνι'' αφού οι ιδέες και απόψεις μου είναι προχωρημένες σε σχέση με το μέσο όρο (χωρίς να υπερηφανεύομαι για αυτό και χωρίς κανένα αίσθημα αλαζονείας).