ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάπου το διάβασα αυτό (δεν είναι δικό μου) και αμέσως μου ήρθε στην σκέψη μία φίλη, με την οποία ήμασταν αφάνταστα δεμένες. Όμως, μάλωσα πολύ άσχημα με τον άντρα της, τον οποίο θεωρώ αφάνταστα ηλίθιο και όσο κι αν προσπάθησα (και το εννοώ προσπάθησα) να της συμπαρασταθώ στην επιλογή της, στην γέννηση του παιδιού της, στα προβλήματα με την δουλειά του άντρα της και με την οικογένειά της, δεν μπόρεσα να αποφύγω την σύγκρουση!! Εκείνη, όταν έγινε αυτό, δεν έκανε καμία κίνηση να με υπερασπιστεί και αν και μου έφυγαν τα νεύρα απο την συμπεριφορά του άντρα της, δεν μου έχει φύγει η απογοήτευση απο την δική της συμπεριφορά. Δύο χρόνια μετά, πιάνει έναν κολλητό μου και του λέει ότι της λείπω και ότι με βλέπει στον ύπνο της. Αρχικά ούτε στους φίλους μου το είπα, ούτε στον άντρα μου, γιατί ήθελα να δω μόνη μου τί αισθάνομαι. Και αισθάνομαι ότι στην αρχική απογοήτευση προστέθηκε και η απογοήτευση ότι προσπαθεί να βάλει μεσάζοντες για να με προσεγγίσει, αντί θαραλλέα να με αντιμετωπίσει απευθείας, όπως πιστεύω ότι θα έκανα εγώ. Αλλά και αν το έκανε θα είχα την δύναμη να συγχωρήσω??