ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω αν χαίρομαι που ανακάλυψα τη σελίδα αυτή. Από τη μια, μπορώ να γράψω ό,τι θέλω, ό,τι με απασχολεί, για κάποιο απωθημένο, να ξεσπάσω κλπ.. Και το πλεονέκτημα ίσως σε σχέση με το να τα γράψω σε κάποιο ημερολόγιο, είναι ότι θα διαβάσουν κι άλλοι αυτό που με απασχολεί (χωρίς να ξέρουν την ταυτότητά μου) και θα μου πουν τη γνώμη τους, θα μου δώσουν θάρρος ή θα με βρίσουν. Ακόμα κι αυτό το τελευταίο χρήσιμο είναι γιατί καμιά φορά όταν στα χώνει ο άλλος, εκεί που πας να θυμώσεις συνειδητοποιείς ότι ίσως λέει αλήθειες που δεν μπορούσες να παραδεχτείς. Αλλά: Έχω κολλήσει και μπαίνω και διαβάζω διάφορες εξομολογήσεις συνέχεια και χάνω χρόνο και έρχεται εξεταστική! Δεν είναι μόνο ο χρόνος.. Μπορεί να είναι το ότι συνειδητοποιώ πως έχω ανάγκη την ανωνυμία για να πω κάποια πράγματα, ή πώς έχω ανάγκη να διαβάσω για προβλήματα άλλων για να παρηγορηθώ λίγο για τα δικά μου.. Έχει καταντήσει η ζωή μας όλη σε έναν υπολογιστή μπροστά! Δεν είναι κακό. Αλλά βαρέθηκα. Facebook, εξομολογήσεις κλπ έτσι για παρέα για να νιώθεις ότι έχεις κάποιον. Και να νομίζεις πως όταν δεν έχεις μήνυμα, όταν δεν υπάρχει άνθρωπος στο chat πως είσαι μόνος, ενώ στην πραγματικότητα είσαι μόνος ακόμα κι όταν μιλάς με κάποιον διαδικτυακά.... Θα 'θελα να ακούω μουσική από cd και κασέτες ,να βλέπω ταινίες στο σινεμά, να διαβάζω από χάρτινα βιβλία κι όχι από οθόνες.. Μου χουν λείψει αυτά. Αχ νιώθω πως κάθε μέρα χάνω και από 1 μονάδα από το iq μου. Αισθάνομαι πως έχω γίνει ένα παθητικό πλάσμα χωρίς σκέψη και θέλω να σηκωθώ να φύγω, να πετάξω να γίνω πιο δημιουργική. Φτάνει πια!