19.5.2013 | 20:59
....
Το ξέρω ότι σ' αγαπώ κι ότι μ' αγαπάς κι εσύ. Το έχουμε αποδείξει ο ένας στον άλλο καιρό τώρα όχι μόνο με λέξεις αλλά και με πράξεις, το κυριότερο. Απλώς, μου λείπει εκείνος ο πρώτος καιρός... Που μία ώρα να είχα να σε δω μου έλειπες αφόρητα, που καθόμασταν με τις ώρες έξω και δεν είχε σημασία που ήμασταν αλλά ότι μπορούσαμε να μείνουμε μαζί για λίγο ακόμα, που το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ όλη μέρα ήσουν εσύ.. Και τώρα υπάρχουν αυτά, ακόμη, αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό, το ξέρεις και το ξέρω, απλώς δε μπορούμε να το ξεστομίσουμε. Γιατί αν όλα αυτά συνεχίσουν να μειώνονται, αναπόφευκτα αυτό που έχουμε θα τελειώσει σωστά; Κι εγώ δεν είμαι καθόλου μα καθόλου έτοιμη να σε χάσω, κι ούτε θα είμαι ποτέ. Είσαι ο πρώτος άνθρωπος που με έκανε να νιώσω έτσι, λες και τόσο καιρό ήμουν ναρκωμένη και με το που σε γνώρισα ξύπνησα και είδα πραγματικά τον κόσμο για πρώτη φορά. Μην απομακρύνεσαι λοιπόν κι ούτε εγώ θα απομακρυνθώ. Σ' αγαπώ πολύ, κι ας μη το λέω συχνα.