ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μενω στο εξωτεριΚο σχεδον 4χρονια...εφυγα λιγο πριν γινει το μεγαλο μπαμ με το εξωφυλλου του γερμανικου περιοδικου φοκους που απεικονιζε την Αφροδιτη της Μυλου να κανει κωλοδαχτυλο. Εφυγα για προσωπικους λογους και εχοντας στο πισω μερος του μυαλου μου οτι αν δεν παει καλα μπορω παντα να γυρισω πισω...Κατα τη διαρκεια των 4αυτων χρονων εκανα οτι δουλειες μπορειτε να φανταστειτε, εμπλουτισα το βιογραφικο μου, εμαθα μια ξενη γλωσσα, γνωρισα πανεμορφο κοσμο....και ασχημο...εκανα φιλους...και εχρους...αναγνωριστηκα και αμφισβητηθηκα...Σε τελικη αναλυση τα καταφερα ρε αδερφε. Ειμαι εδω. Μονη μου με τις εμπειριες μου και συνεχιζω τον αγωνα μου. Προσφατα εχω αρχισει να σκεφτομαι το ενδεχομενο επαναπατρισμου μου..και συνειδητοποιω οτι δεν ειναι και τοσο ευκολο...Πλεον ειμαι μεταναστρια...εγινα στην πορεια...δεν ημουν εξαρχης...Να γυρισω και να κανω τι;;; Ολοι οι φιλοι μου, μου λενε να μην το σκεφτομαι καν...ειναι ολοι μορφωμενοι, ανεργοι και χωρις προυπηρεσια...Οι μισθοι που ακουω οτι παιζουν ειναι για κλαμματα....πραγματικα δεν ξερω πως τα καταφερνουν τοσοι ανθρωποι να ζουν ουτε καν με τα απαραιτητα...Απο την αλλη σκεφτομαι οτι ισως θα μπορουσα να κανω κατι δικο μου..να εφαρμοσω ολα αυτα που εμαθα εξω, στην πολη μου...να κανω κατι πρωτοποριακο...να δειξω στους συμπολιτες μου κατι αλλο...διαφορετικο..να προσφερω....Δεν ξερω...θελει σκεψη το πραγμα..Μου λειπει η Ελλαδα. Οι δικοι μου.Χανω στιγμες...και για να ειμαι ειλικρινης δεν ξερω τι αξιζει τελικα...Να εχεις την ασφαλεια σου, το σπιτι σου και το λεφτα σου και να εισαι μονος...η τιποτα απο τα παραπανω και να χεις οικογενεια και φιλους...και βαρκα την ελπιδα..Δεν μετανιωνω για τιποτα. Απλα ειμαι σε φαση που εχω αρχισει να ψαχνω και για εναλλακτικες...καλο το εξω...αλλα και το μεσα μπορει να γινει καλυτερο(;)!Αυτα...θα χαρω αν καποιος εχει να προσθεσει κατι η να εκφρασει οποιαδηποτε γνωμη.Φιλικα,Α.