20.5.2013 | 15:22
Παγιδευμένος
Νομίζω δε μπορώ να κρυφτώ άλλο από τον ίδιο μου τον εαυτό.Είμαι γκέι και το πήρα απόφαση πλέον.Το γεγονός οτι στο δρόμο δεν κοιτάω γυναίκες αλλά άντρες,δεν είναι επειδή τους "θαυμάζω" αλλά επειδή με ελκύουν.Όταν γνωρίζω κόσμο σε μια καινούργια παρέα,δεν είμαι πιο "πρόθυμος να γνωρίσω" τους ομόφυλούς μου επειδή έχουμε "περισσότερα κοινά ενδιαφέροντα" αλλά επειδή απλά οι γυναίκες δεν με ενδιαφέρουν ερωτικά.Όλες αυτές,είναι οι δικαιολογίες με τις οποίες κατάφερα να πείσω τον εαυτό μου για πολλά χρόνια,οτι αυτή η σουβλιά στο στομάχι που ένιωθα κάθε φορά που βρισκόμουν στον ίδιο χώρο με κάποιον που μου άρεσε,ήταν επειδή τον "θαύμαζα" και "θα γινόταν πολύ καλός φίλος μου".Τα έχω κάνει όλα νομίζω...Επειδή είμαι ωραίος εμφανισιακά,το έχω εκμεταλλευτεί σε μεγάλο βαθμό,έχω προσεγγίσει κοπέλες για να μπω στο μάτι αγοριών που μου άρεσαν,γιατί έστω κι έτσι,έπαιρνα την προσοχή τους ως δυνητικά ανταγωνιστής τους..Έχω κάνει απίστευτες συζητήσεις περι ομοφυλοφιλίας,είμαι "προοδευτικός" για όλους εκτος από τον ίδιο μου τον εαυτό,που εχει καταφέρει επιτυχώς να πείσει τους πάντες για κάτι που δε είναι..Οι μόνοι άντρες που με ελκύουν είναι οι στρέιτ.Δεν έχω νιώσει ποτέ ερωτικά για κάποιον θηλυπρεπή,ανοιχτά γκέι κατι που κάνει ακόμα πιο δύσκολη τη συναισθηματική μου κατάσταση και την αποδοχή της ταυτότητας μου.Όλη την ώρα σκέφτομαι οτι δεν έχει νόημα να το αποδεχτώ ούτε καν στον εαυτό μου από τη στιγμη που δεν θα μου δωθεί ποτέ η ευκαιρία να κάνω κάτι με κάποιουν που μου αρέσει,αφου αυτός θα είναι στρειτ-αρα φυσικά αδυνατό να του αρέσω- είτε βουλιαγμένος στο πρόβλημα οπως εγώ.Πραγματικά νιώθω οτι το να ερωτευτώ είναι κατι το εξωπραγματικό για μένα!Είναι τρελό το οτι αντλώ ικανοποίηση πλεον από το να κάνω αυτούς που μου αρέσουν να με "θεωρούν γαμάτο" και να μου τονίζουν το οτι "θα μπορούσα να έχω όποια γκόμενα θέλω"!Δεν μπορώ να κρύβομαι πίσω από το δαχτυλό μου ρε παιδιά ομως..δεν μπορώ να κοροιδεύω και να κοροιδεύομαι όταν μιλάω για γυναίκες,έρωτα,αγάπη με τους κοντινούς μου ανθρώπους...πλεον είμαι σε φάση που θέλω να δοκιμάσω,αλλά είμαι τόσο χαοτισμένος και κλειστός,που ουτε γύρω μου δε μπορώ να κοιτάξω,πόσο μάλλον είναι αδύνατο να με προσεγγίσει κάποιος..άτιμη αυτη η εικόνα του στρέιτ,η οποία όσο περνάει ο καιρός με τραβάει ακόμα πιο κάτω...