21.5.2013 | 12:26
εξομολόγησεις έξω καρδιά
Προτείνω, για να αποκτήσει ενδιαφέρον η στήλη και να γίνεται και μια ζύμωση στα θέματα που μας καίνε και όχι απλά να διογκώνονται τα κόμπλεξ και οι ανασφάλειες μας γιατί αυτό γίνεται απ' όσο παρατηρώ, να ξεκινήσουμε να λέμε πως προέκυψε αυτό που είμαστε. Πως φτάσαμε ως εδω. πώς έγινα λεσβία, πως έγινα γκέυ, πώς μπορώ να μιλήσω σε αυτόν/αυτήν που θέλω; κτλ. Να πούμε την αλήθεια μας. Άλλωστε αυτό είναι που επιτρέπει η ανωνυμία να λες την αλήθεια σου χωρίς να σου κοστίζει όπως θα σου κόστιζε αν την ελέγες επωνύμως. Πιστεύω θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να αφηγηθούμε ιστορίες που θα μας ελευθερώσουν και θα μας δώσουν φρέσκο αέρα να αναπνεύσουμε κι όχι να προσπαθούμε να εντείνουμε τη διαμάχη ανάμασε στα διάφορα φύλα που έχει φτιάξει ο καιρός μας. Δεν χρειάζεται τόσο πολύ να πιλατευόμαστε ρε παιδιά. Έτσι λίγο να αγκαλιαστούμε χρειάζεται, να αισθανθούμε οικεία μέσα σ'αυτήν την τώρα πια ανοίκεια και απειλιτική πόλη και χώρα και να μη βάζουμε συνεχώς εμπόδια και να γεμίζει η κεφάλα με ενα πελώριο ΔΕΝ. Ας ξεκινήσουμε!