ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω ποια στιγμή έγινε. Όπως και στο σχολείο στις πρώτες τάξεις δεν καταλάβαινα πότε κανονίζανε όλοι με ποιον θα κάτσουν στο διπλανό θρανίο. Μετά κάποιος μου σφύριξε ότι το κανόνιζαν από την προηγούμενη χρονιά. Και ενώ μου αρέσαν τα αυθόρμητα αναγκάστηκα και το έκανα και εγώ. Τώρα είμαι 38 και το διπλανό "θρανίο" εδώ και 2 χρόνια άδειο. Η πλάκα είναι ότι όταν βγαίνω για καφέ με κοιτάνε τα περισσότερα αντρικά κεφάλια - ή τελος πάντων όσα δεν είναι στραμένα στο κινητό ή τον υπολογιστή τους, στα μπαρ με κοιτάνε, στον δρόμο με κοιτάνε, στις δουλειές με κοιτάνε, γενικώς... από κοιτάγματα χορτάσαμε. Μήπως έχω χάσει κάτι; Υποψιάζομαι ή ότι 1. οι άντρες πια μόνο κοιτάνε ή ότι 2. είναι όλοι τους ζευγάρια και αρκούνται στο να κοιτάνε μέχρι να γυρίσουν να δουν με την κοπέλα τους την αγαπημένη τους σειρά ή ότι 3. κάπου γίνεται κάθε χρόνο ένα γαμημένο πάρτι στο οποίο δεν είμαι καλεσμένη και εκεί κανονίζουν όλοι τις θέσεις τους για την επόμενη χρονιά. Υ.Γ. ξέρει κανείς πού γίνεται το πάρτι?