ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πλησιαζω τα πρωτα αντα...ζω στο εξωτερικο εδω και 5 χρονια και εχω μια σχεση εδω και 7 χρονια...μεγαααλος ερωτας..!!! Η σχεση που λετε ειναι εξ'αποστασεως! Μειναμε μια φορα μαζι για καποιους μηνες...δεν μπορω να πω οτι ηταν και οτι καλυτερο..ουτε για μενα ουτε για εκεινον...μετα επρεπε να επιστρεψει...λογω δουλειας..Με τα πολλα και με τα λιγα..και ενω εγω σκεφτομουν να χωρισω (νομιζω και αυτος αλλα δεν ειχε ποτε το θαρρος να το παραδεχτει)γιατι βλεπαμε οτι δεν παει ρε παιδι μου παρολη την αγαπη και τα συναφη...αποφασισαμε τελικως να παω εγω στην χωρα οπου εργαζεται αυτος για να δωσουμε αλλη μια ευκαιρια στη σχεση μας..ετσι λοιπον, το προγραμμα λεει...εγω παραιτουμαι απο την δουλεια μου,την οποια σιχαινομαι ουτως η αλλως, αφηνω το σπιτι μου και μεταναστευω για 3η φορα μεσα σε 5 χρονια! Ειμαι γενικως θετικη με το ολο θεμα γιατι το βλεπω σαν μια ακομα εμπειρια...γενικα μ'αρεσει να ρισκαρω και να γνωριζω καινουρια πραγματα...ο μονος μου φοβος ειναι οτι με τον συντροφο μου, ζωντας τοσα χρονια μακρια και ζωντας δυο παραλληλες ζωες, ειναι σαν να μην το ξερω πια. Προσπαθω, κανω υποχωρησεις, ριχνω τον εγωισμο μου κλπ..αλλα εχουμε καθημερινες ριξεις μεσω σκαιπ, μαλωματα, μουτρα, δεν μου μιλαει για μερες κλπ...Παντα φταιω εγω συμφωνα με τα λεγομενα του. Παντα ομως. Στα 7 χρονια μου εχει ζητησει 2 φορες συγνωμη και ολες τις υπολοιπες ειμαι εγω αυτη που τον προσεγγιζει μετα απο καποιον καβγα, αυτη που προσπαθει να φερει την ισορροπια...αλλα στο τελος καταληγω να απολογουμαι.Εχω φτασει στο σημειο πολλες φορες να νομιζω οτι ειμαι τρελλη. Πραγματικα. Λεω δεν μπορει...μαλλον τα χω χασει και νομιζω απλα οτι εχω δικαιο..Προσωπικα δεν την παλευω με αυτη τη συμπεριφορα.Τον εχω ρωτησει απειρες φορες αν θελει οντως να παω..να ζησουμε μαζι κλπ..και η απαντηση του ειναι οτι το περιμενε χρονια αυτο και οτι με λατρευει κλπ κλπ κλπ.....Και σκεφτομαι....ναι οκ. με λατρευεις.το εχεις αποδειξει αλλωστε πολλες φορες. Αρκει ομως αυτο; Πως θα ζησω με καποιον που με βγαζει παντα φταιχτρα και δεν μπορει ποτε να δει την δικη μου οπτικη;;; Πως μπορω να χτισω τη ζωη μου χωρις επικοινωνια;;; Χωρις συνεννοηση;; Πολλες φορες σκεφτομαι οτι αυτη η σχεση πηγε τοσο χρονια εξαιτιας της αποστασης. Η αποσταση καλυψε ολες τις ατελειες αρχικα...ειχαμε μονο την λαχταρα να δουμε ο ενας τον αλλον, να κανουμε πραγματα...Τωρα ομως...7χρονια μετα, και με την κουραση του σκαιπ, του βαιμπερ, των τηλεφωνων...νιωθω οτι ισως να μην ειναι αυτος ο ενας. θα πω ασπρο, θα πει μαυρο. Ουτε καν γκρι.ΜΑΥΡΟ.Ειμαι πολυ μπερδεμενη. Την αποφαση ωστοσο να παω εκει που ειναι, την εχω παρει. Ετσι θα τα χω και καλα με τον εαυτο μου. Οτι εκανα τα παντα και ολοκληρωσα στην τελικη τον κυκλο. Μετα ομως ερχεται ο φοβος...ο φοβος οτι ολο αυτο το πειραμα θα αποτυχει και θα βρεθω μονη...στα 30...σινγκλ και σε μια χωρα που δεν γνωριζω κανεναν...εκει μετα τι κανεις;; Ποσες φορες μπορει να ξεκινησει καποιος απο την αρχη;Β.