ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Kάθε φορά που σε αντικρίζω νιώθω το ίδιο πάντα σφίξιμο στο στομάχι μου. Την ίδια υπόκωφη ένταση.Υπήρξαν στιγμές που ένιωθα να το καταπολεμώ, να επιβάλλομαι πάνω του, στιγμές που θεωρούσα οτι είχα τον έλεγχο - στιγμές που ακόμα και συ έχανες τη γοητεία σου στα μάτια μου... Ένιωθα να έχει κορεστεί η θέληση μέσα μου βλέπεις... Πάντα όμως επανερχόσουν, σαν άλλος βασιλιάς που ανέκτησε τον χαμένο του θρόνο. Το βασίλειο σου στα άδυτα της επιθυμίας μου. Δεν υπάρχει τίποτα αντίστοιχο με σένα . Τίποτα που θα μπορούσε να καλύψει το κενό μου με τον τρόπο που το κάνεις εσύ. Η όψη σου βάλσαμο για τα μάτια, η σκέψη ότι σε αγγίζω σκορπάει ανατριχίλες, η φαντασίωση της γεύσης σου στα χείλια μου είναι αρκετή για να αναταράξει και τον βαθύτερο μου ύπνο...Δε μπορώ να σου εξηγήσω για ποιόν λόγο ξεχωρίζεις τόσο... Όπως δε μπορεί να εξηγήσει κάποιος γιατί θεωρεί "όμορφο" το θέαμα ενός καταρράκτη, ή γιατί τον αγγίζει σε βάθος ένα τραγούδι. Ψάχνουμε μερικές φορές να βρούμε "αιτίες" και να αποδώσουμε με λέξεις συναισθήματα τα οποία είναι από τη φύση τους ανεξιχνίαστα. Γνωρίζω όμως ένα πράγμα με σιγουριά: Η παρουσία σου με κάνει ευτυχισμένη. Η απουσία σου μπορεί να με βυθίσει στη θλίψη...