ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου φέρθηκε πριν λίγους απαίσια ένας φίλος, σχεδόν κολλητός -για μένα- χωρίς να του έχω κάνει τίποτα, απλώς τον πίεσα για να τον δω γιατί θα έφευγα για ένα διάστημα. Έκτοτε απέφυγε κάθε επικοινωνία, με διάγραψε από επαφές και ζει μιά χαρά τη ζωούλα του -απ' ό,τι μαθαίνω. Εγώ αντίθετα το πήρα τρομερά βαριά, είναι το αίσθημα της απόρριψης χωρίς να υπάρχει λόγος (που έστω να είναι γνωστός). Έχω τρεις μήνες που νιώθω απαίσια, άλλαξε η αντίληψή μου για τους ανθρώπους, το έχω πάρει τόσο κατάκαρδα με συνέπεια να το έχω ρίξει σε αλκόολ και τσιγάρο, κάτι που έχει γίνει σαν μαζοχιστική αυτοκαταστροφή. Και όσο σκέφτομαι στιγμές που είχαμε περάσει αυτό με καταστρέφει περισσότερο. Κοπέλα μου να ήταν και να είχα χωρίσει δεν θα με έφτανε σε τέτοια κατάσταση. Και εξακολουθώ μαζοχιστικά να σχεδιάζω προσέγγιση εκ μέρους μου, αν και φαντάζομαι αντίδραση.