ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το πρόβλημα μου (δε ξέρω αν είναι όντως πρόβλημα) είναι ότι κλαίω πανεύκολα, είμαι υπερβολικά ευαίσθητη και ευσυγκίνητη. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι παλαιότερα δεν ήμουν έτσι, τα τελευταία 3 χρόνια που πέρασα στο πανεπιστήμιο κλαίω με το παραμικρό. Όταν έφυγα από το σπίτι μου για να έρθω στην πόλη που σπουδάζω ομολογώ πως έφυγα με χαρά, γιατί είχα προβλήματα με τους γονείς μου οπότε ανυπομονούσα να ζήσω μόνη μου κάτι που δεν έχω μετανιώσει μέχρι σήμερα, αλλά από την έναρξη σχεδόν της φοιτητικής μου ζωής κλαίω με το παραμικρό.. είναι σαν να ψάχνω διαρκώς μια αφορμή για να κλάψω και δεν μιλάω για δάκρυα αλλά για κλάμα. Απόψε, για παράδειγμα, έβαλα τα κλάματα όταν τελείωσε το δελτίο ειδήσεων της Νετ και είδα τους δημοσιογράφους να χαιρετιούνται και να φιλιούνται,δεν έκλαιγαν αυτοί και έκλαιγα εγώ. Ειλικρινά δε ξέρω γιατί έχω γίνει τόσο ευσυγκίνητη, με ανησυχεί αυτή η αλλαγή μου...