ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θυμάμαι τις δύο ξεναγήσεις/βόλτες στου Φιλοπάππου, την ημιαπόπειρα να σε φιλήσω την πρώτη φορά και την σφαλιάρα την δεύτερη φορά. Βούϊζε το αυτί μου για μια ώρα. Θυμάμαι να σε φιλάω για πρώτη φορά που έγδαρα το κεφάλι μου στο κλαδί, δε νομίζω να στο είπα. Γελάω ακόμη με την σφαλιάρα :D Θυμάμαι που κρύωνες και πηγαίναμε γρήγορα προς το τρένο. Θυμάμαι που ήρθα να σε βρω με το δώρο που σου έφτιαξα στο τρένο.θυμάμαι που ήσουν φιλική με τους πλανόδιους, και γενικότερα με όλους. θυμάμαι που είχαμε αράξει μεσ τον ήλιο σε εκείνο το τεράστιο ανοιχτό σημείο που γνωριζόμασταν καλύτερα και μου έλεγες για τις περιπέτειες σου τους τελευταίους μήνες. Σου έλεγα τι δουλειά κάνω, μου έλεγες τι κάνεις, και ήθελες να δεις αν όντως στηρίζω τις απόψεις μου. Να είμαστε καθισμένοι στις σχολικές καρέκλες που βρήκαμε στο άλσος. Εγώ κάπνιζα ακόμη εκείνα τα πούρα τότε. Την καφρίλα που μου είπες για το πλαστικό κυπελάκι πίσω μας και το σκηνικό στο μετρό. Θυμάμαι να γυρίζω σπίτι μου τόσο χαρούμενος. Θυμάμαι εκείνη την ηλιόλουστη μέρα στην καντίνα που πήγες να πάρεις καφέ και νερό για να πάμε την βόλτα μας, σε κοίταζα και έλιωνα από την χαρά. Που κάποιος πέταξε αναμμένο τσιγάρο στον κάδο και πήρε φωτιά και πήγες και την έσβησες. Που έσπρωχνες εκείνο το ποδηλατοαμάξι :DΘυμάμαι τότε που σε πήγα ξημερώματα να πάρεις ταξί, την αγωνία μου να σε δω τις δύο εβδομάδες που δεν ήθελες να με δεις και τότε που έφαγες όλο το φαγητό από την αποτυχημένη έκπληξη. Θυμάμαι που είχα έρθει από κάτω και δεν μου άνοιγες και μετά με πήρες τηλέφωνο μέχρι να φτάσω στην στάση του λεωφορείου για να μου κάνεις παρέα. Θυμάμαι που κοιταζόμασταν ώρες ολόκληρες στο παρκάκι, είχαμε χαζέψει. Και όσες φορές κοιταζόμασταν με τις ώρες πάνω στο κρεβάτι σου. Μόνο η παρουσία σου με ηρεμεί. Θυμάμαι να με μαθαίνεις να στρίβω τσιγάρα, και έχω αποτυπώσει την διαδρομή προς το σπίτι σου τέλεια. Θυμάμαι που μου έκανε πλάκα ο φίλος μου στο τηλέφωνο και πέρναγες και μου έλεγες οτι δεν υπάρχει πιο σέξι άντρας από εμένα :D Θυμάμαι να σε έχω στην αγκαλιά μου και να κοιμόμαστε, να ξυπνάω το βράδυ, να μυρίζω τα μαλλιά σου και να με παίρνει πάλι ο ύπνος. Θυμάμαι το χαμόγελο σου τέλεια, το πιο καλοσυνάτο και ζεστό χαμόγελο που υπάρχει. Τα πόδια μας μπλεγμένα κάτω από τα σεντόνια και εσένα να ροχαλίζεις η να μουρμουρίζεις. Να αγκαλιαζόμαστε και να σφιγγόμαστε ο ένας πάνω στον άλλον.Θυμάμαι τις ταινίες που μου έβαλες να δούμε, το πρωϊνό που μου έφτιαχνες, τα τσιγάρα που μου έστριβες και που σε πήγαινα μέχρι τη δουλειά. Ήμουν με ελάχιστο ύπνο αλλά δεν καταλάβαινα χριστό. Θυμάμαι πάρα πολλά ακόμη....Ήταν γεμάτοι μήνες. Ξέρω πολύ καλά τι μαλακίες έκανα... Μακάρι να μπορούσα να πάω πίσω σε εκείνη τη μέρα και να πηγαίναμε μαζί εκεί που σου είχα πει να πάμε και να μην γινόταν ότι έγινε. Μακάρι να είχα καταλάβει όσα έπρεπε να είχα καταλάβει εκείνη τη μέρα και να μην ξαναέκανα άλλη μαλακία. Δεν μπορώ να πιστέψω αυτά που έκανα. Ήμουνα εντελώς ηλίθιος, δεν σκεφτόμουνα, δεν είχα συναίσθηση και αυτό που ένιωθα με φόβιζε και αντέδρασα ηλίθια και ανώριμα.... ποτέ δεν θα πιστέψεις πόσο δεν είχα πάρει χαμπάρι τότε. Δεν στα έχω πει ποτέ αυτά, αλλά είχα αρχίσει να βρίσκω πάλι την όρεξη για δουλειά όσο ήμασταν μαζί. Σκεφτόμουν ότι θέλω να βγάζω πιο πολλά χρήματα για να μπορώ να κάνω πράγματα μαζί σου και ότι μπορεί να συγκατοικήσουμε μία μέρα. Ήθελα να μπορώ να σταθώ δίπλα σου και να σε φροντίζω. Σκατά....Ν