ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χτες το βράδυ τραγουδούσε στο Ηρώδειο η Patti Smith, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Είχα κλείσει εισιτήρια πριν αρκετό καιρό και είχα εξασφαλίσει μια θέση στη δεύτερη (2η) σειρά, σχεδόν στο κέντρο, για να έχω την αγαπημένη Patti σχεδόν απέναντι.Στα highlight της βραδιάς το σημείο που η Patti κατέβηκε στην πλατεία και χόρεψε με το πλήθος. Στο σημείο όμως αυτό ξεκίνησε μια σύγχρονη τραγωδία!ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ: Η Patti ξανα-ανέβηκε στη σκηνή, όμως το πλήθος παρέμεινε στην πλατεία, καταστρέφοντας την ατμόσφαιρα και τη τη θέα προς τη σκηνή, καθώς είχαν όλοι ένα κινητό στο χέρι.ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Σαν να μην έφτανε το παραπάνω δράμα, οι συμπολίτες Αθηναίοι στην πλατεία του Ηρωδείου, γκάριζαν "να πάω να φέρω νερό", "πω πω πόσο άσχημη είναι από κοντά" - αλήθεια βέβαια- "Μαρία, πάμε πιο κοντά στην σκηνή", "μαλάκα, γιατί να μην επιτρέπονται οι μπύρες", "μαλάκα, πόσο ξενέρωτοι είναι αυτοί που κάθονται" κτλ. κτλΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ: Εκτός από το ότι έκρυβαν τη θέα, γκάριζαν λες και ήταν σε συναυλία στη Μαλακάσα ή στο Ολυμπιακό Στάδιο και όχι στο Ηρώδειο, όταν τελείωσε η συναυλία, οι συμπολίτες Αθηναίοι της πλατείας έσπρωχναν για να φύγουν. Εμείς κάτσαμε λίγο περιμένοντας να αδειάσει και τότε διαπιστώσαμε ότι η πλατεία είχε ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΜΠΟΥΚΑΛΙΑ!!! Τρομερά δύσκολο να τα πάρει κάποιος μαζί του, έπρεπε απλά να τα πετάξει μέσα στην ανωνυμία του πλήθους....Συμπέρασμα: Η συναυλία μου άρεσε, άντε να συγχωρήσω και την έφοδο του πλήθους στην πλατεία, αλλά ο Έλληνας, είτε στο Ηρώδειο είτε στα Εξάρχεια, είτε στο Ίντερνετ είτε σπίτι του,παραμένει παρτάκιας και τελείως ασεβής για τους γύρω του, το χώρο και τον χρόνο.Και όλα αυτά στο Ηρώδειο, ένα μέρος που κτίστηκε από τους κατακτητές της Αθήνας πριν 2.000 χρόνια, γεμάτο αντιαισθητικές (για τους αρχαίους Αθηναίους) αψίδες, που μετεξελίχθηκε σε σύμβολο πολιτισμού της σύγχρονης εποχής... Το τελευταίο προς όλους εκείνους "που η κρίση τους κατέστρεψε τα όνειρα" και άλλες τέτοιες μπούρδες, νομίζοντας ότι η ζωή εξαντλείται στο τώρα.