23.6.2013 | 14:09
:)
Θα θέλα μια αγκαλιά να σφιχτεί ο πόνος, να νιώσω ύλη και να μη με νοιάζει κάτι άλλο.Προχωράω και φτιάχνω τις αράδες των λέξεων μάταιες σαν εκείνα τα βλέμματα των παιδιών που δεν βρήκαν ανταπόκριση και λίγη ζεστασιά.Σέρνω τις ελπίδες μουΣέρνω το εγώΤσουβαλιάζομαι σε λέξεις και οι ανύπαρκτες πράξεις μου μ' αφήνουν να σωριάζομαι στην αδράνεια μου.Είναι γελοία η τόση ερημιά στην ψυχή μου μόνο και μόνο επειδή ο νους μου περιχαρακώνεται με το βλέμμα σου, το ζεστό σου βλέμμα και την ψυχρή σου απόσταση. [...]Μου λείπεις, τι να λέμε τώρα :)
