24.6.2013 | 19:02
Πόσες ερωτικές εξομολογήσεις πια;
Όποτε κι αν μπω εδω μέσα κάποιος παρατήθηκε από κάποιον ή παράτησε κάποιον ή θέλει κάποιον και δεν εχει ελπίδα ή..... Χίλια δυο! Κι ενώ κάποτε νόμιζα κι εγώ πως όλα γύρω από αυτό γυρνάνε, και με πονούσε που άργησα να κάνω κάτι, κι ενώ κι εγώ κάποτε εβλεπα ζευγάρια κι ελεγα "εγώ πότε;" κι ενώ έχω περάσει ενα δυνατό επίπονο απαγορευμένο έρωτα... τώρα ένα ξέρω. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο άγχος από το να χρωστάει η οικογένειά σου παντού. Από το να σκέφτεσαι τα ψιλά που θα δώσεις στο αστικό, το ψωμί που θα πάρεις.. Πόση μιζέρια; Να κάθεσαι όλη μέρα μες στο σπίτι με τους δικούς σου στα 25 σου χωρίς ελπίδα να φύγεις.. Να προσπαθείς να αποφασίσεις τι θα κάνεις στο μέλλον σου και τελικά να σκέφτεσαι ότι απλώς προσπαθείς να κρύψεις τό ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι λόγω οικονομικών.. Ε και λες απλώς προς τα έξω δεν έχω σκεφτεί, δεν έχω αποφασίσει.. Να πνίγεσαι μέσα σε τέσσερις τοίχους, με τσακωμούς και εντάσεις που δημιουργούνται πάντα από την άθλια οικονομική κατάσταση και εσύ μου λες για έρωτες! Κι εκτός από αυτούς που μιλάνε όλο για έρωτες έχουμε κι αυτούς που το παίζουν επαναστάτες, έχουν γνώμη για όσα συμβαίνουν στον κόσμο και στην ελλάδα, μιλάνε με θυμό για τις απολύσεις και τον κόσμο που πεινάει και οι ιδιοι να κυκλοφορούν με λακόστ και να το παίζουν πολύ προχό επαναστάτες... Πάντα κοιτούσα πίσω και δε μου άρεσε τίποτα.. Αλλά ήλπιζα σε ένα μέλλον καλύτερο.. Τώρα δεν έχω ελπίδα κι αυτό με σκοτώνει. Κατάλαβες; Εσύ άντρα θα βρεις. Εγώ ζωή;