ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

να ξέρατε πόσες φορές προσπάθησα να εξομολογηθώ κάτι που μου τρώει τα σωθικά χρόνια τώρα, μακάρι να ξέρατε πόσες προσπάθειες έκανα να το εξομολογηθώ στους γύρω μου, στους δικούς μου, στους φίλους μου...δεν έχω άλλη επιλογή παρά να το φωνάξω στους αγνώστους, σε όλους εσάς... και που ξέρετε μπορεί το όνειρο μου να γίνει πραγματικότητα και να το φωνάξω δυνατά και κυριολεκτικά στους μούρες όλων εκείνων που κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου!!μπαμπά, ο κολλητός σου, ο οικογενειάρχης ο ενάρετος... ναι εκείνος για τον οποίο τσακωνόμαστε γιατι δεν θέλω να τον βλέπω ζωγραφιστό, για αυτόν που ελαφρά την καρδία και πολύ ευχαρίστως θα τον ξεκοίλιαζα... με βίασε στα 17 μου, με γέμισε ενοχές, ανασφάλειες, εφιάλτες, μίσησα την πάρτη μου, δεν ανεχόμουνα καθρέφτες, έσκυβα το κεφάλι στα βλέμματα των αντρών, έγινα ζώο τελικά και αυτό είμαι...τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότεροκαι εν τέλει είμαι καλά τώρα, ξέρω τι είμαι και θα ξέρω εως ότου βρω την δύναμη να σας πετάξω την πραγματικότητα στην μούρη και δεν θα αργήσει..καλή συνέχεια σε όλουςτουλάχιστον έκανα το πρώτο βήμα από εδω, 10 χρόνια είναι πολλά, πάρα πολλά!!