ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχει πολύ καιρό που λέω οτι θα γράψω εδω τι νιώθω. Όλο φτάνω όμως ως εδώ και δε ξέρω τι να γράψω. Δεν ξέρω πως να εκφράσω αυτό που νιώθω. Απλώς αισθάνομαι ένα βάρος. Ίσως να φταίει οτι δε μου αρέσει η δουλεία μου. ΤΗ ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ. Υπάρχουν μέρες που λεω οτι θα τα παρατήσω όλα. δε θα παω και οτι θέλει ας γίνει... αλλα δεν μπορώ. τι θα κάνω μετα; Ίσως πάλι να φταίει η παντελής έλλειψη ερωτικου ενδιαφέροντος. Πάει τόσος καιρος απο την τελευταια φορα που υπηρξε κάτι στη ζωή μου... Και η μοναξια όσο πάει με πνίγει. Αλήθεια με πνίγει. Δεν την αντέχω άλλο. Νιώθω οτι δεν έχω καμια προοπτικη. ούτε επαγγελματικά, ουτε προσωπικά. Κάθε μερα είναι μια επανάληψη της ΒΑΡΕΤΗΣ ημέρας που πέρασε... καμία ανατροπή...και απο την άλλη αίσθάνομαι οτι έχω τόσα πολλά να δώσω. Τόση πολλή διάθεση να κάνω πράγματα. Τα σκέφτομαι όλα αυτά κάθε μέρα. Κυρίως όμως κάθε νύχτα. και έχω τόσες νύχτες που δεν μπορω να κοιμηθώ. Αλλά πρέπει να κοιμηθώ γιατι αύριο έχω να ξυπνήσω στις 7 για να πάω στην κολοδουλειά...Χ.