ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

σιχαίνομαι αυτή την εποχή.κάθε χρόνο ήδη από το μάιο αρχίζει να χαλάει η διάθεσή μου.ζέστη,ιδρώτας,αέρινα υφάσματα,ήλιος και άλλα τέτοια είναι λέξεις που συνθέτουν τον χειρότερο εφιάλτη μου.τα τελευταία καλοκαίρια όμως είναι βασανιστικά...η σχολή κλείνει,οι φίλοι σιγά σιγα επιστρέφουν στις πόλεις τους και η καθημερινότητα μου η φοιτητική αλλάζει.κάνω ό,τι μπορώ για να μείνω λίγες παραπάνω μέρες στην πόλη που σπουδάζω και να αποφύγω την ανία που υπάρχει διάχυτη όλο το διάστημα της διαμονής μου στο χωριό μου,όμως κ πάλι είναι αναπόφευκτο.θα μείνω εκεί για το λιγότερο έναν μήνα,χωρίς να χω τίποτα εποικοδομητικό να κάνω και να μετράω τις μέρες για να επιστρέψω στο σπίτι μου.οι συμμαθητές και φίλοι μου απ το χωριό μένουν κ αυτοί στην πόλη που σπουδάζω,οπότε ουσιαστικά δε μου λείπει κανείς από κει.τους γονείς μου και τα αδέρφια μου τα βλέπω έτσι κ αλλιώς όσο τακτικά χρειάζεται.και δεν έχει σημασία το ότι γυρνάω σε χωριό(το ίδιο θα ταν κ αν γυρνούσα σε μεγάλη πόλη),έχει σημασία ότι κάνω παύση στη ζωή μου.πάνω που όλα κυλούν όμορφα και η καθημερινότητα έχει βρει τους ρυθμους της,έρχεται το καλοκαίρι και τα καταστρέφει.