ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τελευταια ανακαλυψα αυτο εδω το πραγμα και συνειδητοποιησα οτι μπορω και εγω καπου να εκφρασω το προβλημα που με βασανιζει εδω και 1 μηνα. Είμαι 16 χρονων και εμεινα εγκυος απο τον κατα 9 χρονια μεγαλυτερο συντροφο μου. Ειμαστε μαζι 2,5 χρονια και ειμαι ευτυχισμενη πλαι του. ειναι καλος με προσεχει με αγαπαει και περιμενε υπομονετικα 1,5 χρονο πριν ολοκληρωσουμε. Οι γονεις μου γνωριζουν για την σχεση μας αλλα ξερουν οτι ειναι 22 αντι για τν πραγματικη του ηλικια επειδη μικροδειχνει.. Απο μια απροσεξια και επειδη μας παρεσειρε το παθος συνεβη το απροσμενο. Ειχα ζαλαδες, δεν μιλησα στους γονεις μου γιατι δεν ξερουν οτι εχω ολοκληρωσει και μιλησα με την μαμα της κολλητης μου που ειναι νοσοκομα και την εχω καλυτερα απο μανα μου..Μου ειπε αν θελω να το κρατησω και τα σχετικα οτι θα ειναι δυσκολο..και οτι πρεπει να μιλησω και στο αγορι γιατι μας αφορα το ιδιο..Οταν του μιλησα αρχισε να μου λεει οτι δεν μπορει να το αναγνωρισει και να παντρευτουμε γιατι θα του κατεστρεφα τα ονειρα και τη ζωη του..με εγκατελειψε και με χωρισε..απο τοτε δεν εχω νεα του..Οι γονεις μου θα δεχονταν να με βοηθησουν μονο εαν παντρευομουν..δεν θελω να μην μορφωθω και να γινω μανα..ειναι δυσκολο αλλα και απο την αλλη σκεφτομαι αυτο το πλασματακι που δεν φταιει τιποτα..αν το γεννησω θα ειναι απαισιο για αυτο να βασανιζεται.. Ετσι πηρα την αποφαση της εκτρωσης..αυριο θα αποτελει η εγκυμοσυνη παρελθον και ενας κακος εφιαλτης..αλλα δεν ξερω αν ειμαι ετοιμη...το θελω καταβαθος και δεν θελω να το βλαψω..το μονο ατομο απο την οικογενεια μου που το ξερει ειναι η γιαγια μου η οποια επιμενει να παντρεφτω και με εναν 30αρη απο το νησι γειτονας και να μεινω μαζι του..θα το αναγνωρισει και οι γονεις μου θα μαθουν οτι ειναι δικο του..σκεφτομαι πως δεν θα ηταν τοσο αρνητικο..εχει την δουλεια του,σταθερο εισοδημα ειναι και η γιαγια εκει και θα βοηθησει..τι να κανω;;; να γινω μητερα και συζυγος η να προσπερασω αυτον τον εφιαλτη...;