ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν τρεις μήνες έμαθα πως έχω λευχαιμία. Στην αρχή δεν τρόμαξα γιατί δεν ήξερα τι ακριβώς είναι..εντάξει, σκεφτόμουν δεν είναι και καρκίνος..μέχρι που ξεκίνησα το ψάξιμο στο νετ...και έμαθα..και έμεινα..ευτυχώς, όλα πάνε καλά..κάνω θεραπείες, ζαλίζομαι, πονάω, από μαλλί ούτε δείγμα, αλλά από όσα μου λένε τα πράγματα πάνε καλά..και θα πάνε καλά μέχρι το τέλος..γιατί απλά δεν δέχομαι καμιά άλλη κατάληξη!!Δυστυχώς δεν πάνε όλα όμως το ίδιο καλά. Ο φίλος μου, με τον οποίο είμασταν μαζί 3 χρόνια, πριν μια βδομάδα με χώρισε. Μου είπε όλα τα ωραία που λέμε όλοι όταν θέλουμε να φανούμε καλοί.πόσο με αγαπάει και ενδιαφέρεται, αλλά πόσο λίγος αισθάνεται επειδή δεν μπορεί να με στηρίξει όσο μου αξίζει κλπ..δεν ξέρω πως να νιώσω..δεν θα ήθελα να είναι μαζί μου επειδή με λυπάται αλλά ποιος το κάνει αυτό; πριν αρρωστήσω συζητούσαμε να συγκατοικήσουμε, ακόμα και να κάνουμε παιδί μαζί..και στην πρώτη δυσκολία με αφήνει; δε λέω πως είναι απλά τα πράγματα αλλά πώς αφήνεις κάποιον όταν σε χρειάζεται περισσότερο;; σίγουρα ο καρκίνος με φοβίζει.αλλά πιο πολύ με τρομάζει το οτι ζούσα με έναν άνθρωπο που τελικά δεν ήξερα και που δεν ήταν αυτό που περίμενα..γιατί έπρεπε να συμβεί κάτι τέτοιο για να τον μάθω..δυστυχώς ακόμα και τώρα δεν μπορώ να του θυμώσω..απλά ήταν λίγος...πόσο κρίμα..