ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ο αδερφος μου κανει μπαφους πολλους και πηγαινω στο κεθεα..η συμπεριφορα του ειναι απαισια προς ολους προσπαθω να του μιλησω και εκεινος ειναι αλλου για αλλου.δεν εχει δουλεια.τη σχολη του αν και 29 χρονων δεν την εχει τελειωσει ακομη.δεν εχει κανεναν προσανατολισμο στη ζωη τουκαι ειλικρινα δε με νοιαζει αν εχει μια τυπικη ζωη με δουλεια-σπιτι-γυναικα αλλα να εχει κατι που το κανει ευτυχισμενο.δεν εχει και εχει μονο τους κωλομπαφους και ο,τι αλλο μπορει να πινει.ο πατερας μου αγνοει το προβλημα αυτο ζει στον κοσμο του και εχει αρκετα ψυχολογικα θεματα.η μαμα μου κλαιγεται απο το πρωι μεχρι το βραδυ οτι ειναι ανικανη μανα και οτιδεν εχει κανει τιποτα σωστα και ζηταει απο εμενα συμβουλες που ειμαι μολις 20 και της ξεκαθαριζω οτι δε μπορω να τη βοηθησω σε κατι και οτι χρειαζεται ειδικο εκεινη ομως δεν ακουει τιποτα και κανεναν αλλα μονο κλαιει..η κολλητη μου εφυγε στον τοπο οπου μενει λογο καλοκαιριου και μου λειπει πολυ.με τον φιλο μου που κλεινουμε 1 χρονο βλεπομαστε συχνα αλλα νιωθω σαν να τον βαριεμαι ωρες ωρες.δουλεια ψαχνω και δε βρισκω.οι γονεις μου δινουν ενα χαρτζιλικι αλλα δε μου φτανουν και ντρεπομαι να τους ζητησω παραπανω αν και θα μου τα εδιναν.δε μπορω να βγαλω ακρη με κανεναν πλεον..νιωθω κουρασμενη πλεον..δε μπορω αλλο με τοσα στο κεφαλι μου..τα μεγαλωποιω και εγω το ξερω μεσα μου αλλα ετσι τα νιωθω..