ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δυο βήματα μακριά σου...Μοναχά δυο βήματα.Κι όμως όσο κι αν τρέξει κανείς, δεν μπορεί να πλησιάσει.Στο φόντο της αγαπημένης σου φωτογραφίας μπορεί κανείς να διακρίνει τα κτίρια του κέντρου.Ρούχα απλωμένα στα μπαλκόνια, απαθανατισμένα για πάντα εκεί, παγωμένα.Φωτογραφίες λένε, στιγμιότυπα από τον χρόνο που περνάει, συνήθως ευχάριστα.Και τι περίεργο, οι ίδιες αυτές στιγμές να μένουν για πάντα και στο νου χαραγμένες.Σαν μια συσχέτιση μυστική, κρυφή για πάντα από το μικροσκόπιο των επιστημόνων.Αυτό που δεν κατάφερα ακόμη να αποκρυπτογραφήσω, είναι το μένος σου για τη σιωπή.Νωχελικά βουτάς από την σχολική σου τσάντα ένα στυλό, κι ένα χαρτί από το διεθνές σου.Σημειώνεις δυο λέξεις, 3 γραμμές, και το διπλώνεις.Το βάζεις στην μπροστινή τσέπη του μπουφάν μου και φεύγεις αργά.Μέσα στην υγρασία και τη θαμπάδα από τα φώτα αυτής της πόλης δεν κατάφερα να διακρίνω αν χαιρετούσες ή αν παραμιλούσες.Λίγη σημασία έχει τώρα πια.Σαν σχέδια που ευελπιστούν να μετατραπούν σε κινούμενα.Σχέδια στο μπλοκ ενός βετεράνου καλλιτέχνη που απέχει απ' την τεχνολογία.Αληθινά, αυθεντικά, ρομαντικά.Μα ο ρομαντισμός χάνεται σιγά-σιγά όπως ο ήλιος το δειλινό...Βυθίζεται, κι ανατέλλει. Μέχρι πότε;(0:53, 9/7/2013)