17.7.2013 | 23:02
ενα βραδυ
βγήκα έξω με δύο ζευγάρια που γνωρίζω εδώ και ένα χρόνο απο την γειτονιάσε κάποια φάση με ρωτάει ο ένας:- εσένα που είναι το ταίρι σου?- δεν έχω.- γιατί? (η κοπέλα του, δίπλα δυσανασχέτισε με την ερωτησή του)- γιατί αυτά συμβαίνουν! (η κοπέλα του ανακουφίστηκε με την απαντησή μου)Συμπέρασμα? θεωρώ απολύτως φυσιολογικό όλοι εσείς οι ζευγαρωμένοι και ευτυχισμένοι να θεωρείτε περίεργο το πως μια κοπέλα μπορέι να είναι μόνη της.Σίγουρα της είναι δύσκολο.Σίγουρα έχει επιλέξει έναν πιο δύσκολο δρόμο απο τον δικό σας.Όμως επιτέλους νιώθω υπέροχα που είμαι τόσο κοντά με το να τα βρώ με τον εαυτό μου και δεν με επηρεάζει τόσο πια η γνώμη σας και τα περίεργα βλεμματά σας.θέλω να πιστεύω ότι όταν βρω "το ταίρι μου" δεν θα είμαι τόσο εγκλωβισμένη στην δικιά μου πραγματικότητα ώστε να κάνω τέτοιες ηλίθιες ερωτήσεις. θέλω να πιστεύω ότι όταν βρώ το ταίρι μου θα είναι τόσο ωραία που δεν θα αναγκαστώ να χάσω την ανθρωπιά μου.Τέλος μια φωνούλα μέσα μου θέλει να σας στείλει στο διάολο, μια αλλη σας λυπάται και μια αλλη απλά θέλει να είστε πραγματικά ευτυχισμένοι μαζί και να με αφήσετε ήσυχη. Καλό σας βράδυ.