21.7.2013 | 20:26
Ξαφνικά κατάλαβα κάτι για το άγχος μου!
Πως ένας από τους κυριότερους παράγοντες του, ήταν ότι σκεφτόμουν τους άλλους σε υπερβολικό βαθμό. Νοιαζόμουν τόσο πολύ που έπαιρνα επάνω μου και το άγχος για την αμηχανία που θα ένιωθαν ακόμα κι αν έφταιγαν οι ίδιοι για κάτι απέναντι μου! Τόσο ζώον!Από εκείνη την στιγμή το πόσο απολαμβάνω τις φάτσες αμηχανίας όταν τους φέρνω σε: 1.δύσκολη θέση 2.αναφέροντας το λάθος τους 3.όσο πιο ωμά, καθόλου ωραιοποιημένα και με ουδέτερο λόγο γίνεται, 4.κοιτώντας τους παράλληλα στα μάτια 5.περιμένωντας μια απάντηση...ΔΕΝ ΛΕΓΕΤΑΙ!!
