ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάτι κάνω λάθος.Έκανα πάντα απόπειρες να κάνω σχέσεις μα στον ένα μήνα έπρεπε να το λήξω.Πνιγόμουν ή πνιγόταν.Ή δεν έχω βρεί ακόμα το άτομο που πραγματικά θέλω να με συντροφεύει,ή έχω μεγάλες προσδοκίες,ή έχω συνηθίσει να μη με αγαπούν ή δεν ξέρω πως είναι να αγαπάς.Πήρα κοινη αποφαση να το ληξω.Ειχαμε όνειρα,να μεινουμε μαζί,να κανουμε πράγματα,να προσπαθήσουμε.Μέσα σε ένα μηνα,φτάσαμε σε πολλά όρια.Μία η ζήλεια απο την αλλη πλευρα,μία το δικο μου παρελθόν,μία οι ανασφάλειες μας.Ολοι θελουν κάποιον/κάποια να νοιάζονται στη ζωή τους.Εγώ μπορει και να το ειχα βρεί.Ή μήπως νόμιζα οτι το είχα βρει? Διαφωνούσαμε σε πολλά πράγματα.Δεν ήθελα να μεινω για την ανάγκη και μόνο.Το λήξαμε πριν.Κλαίμε κι οι 2. Ήταν δική μου απόφαση.Άρχισε μετά να με βρίζει,και μετά να παίρνει τηλέφωνο κλαίγοντας και να λέει αν αλλάξω γνωμη να πω...Αισθάνομαι οτι φταίω τωρα...και στελνω μηνυματα οτι φταιω εγω,κι ας ξερω οτι δε φταιω.Μολις πληγωσα...μα απο το να πληγωθουμε στο μελλον κι οι 2 δεν έκανα καλύτερα? Απο το να μπουμε σε μια σχεση για χαρην της συνηθειας?Απο το να μη μπορω να δωσω αυτα που απαιτουνται?Δεν ειμαι καλα,θα ήθελα κάποιες γνωμες.Εν τω μεταξυ τεχνικα σε ενα μηνα ειναι η τεταρτη φορα που το ληγουμε.Την προηγουμενη ηταν απο την αλλη πλευρα.Επειδη μεσα σε ενα 20λεπτο δεν σηκωνα το τηλέφωνο.Αισθανομαι οτι η αναγκη αυτη να αγαπηθει,βαζει εμένα σε κινδυνο να παθω καταθλιψη απο τις ανασφάλειες μου.Δε ξερω αν μπορω να το διαχειριστω,αν η μοναξια αυτη που νιωθω ειναι εμφυτη,αν εχω καποιο προβλημα,ή αν οι καταστασεις απλα δεν ειναι οι σωστες.Λίγη βοήθεια? Σιγουρα κάποια ψυχοθεραπεία θα ηταν καλή,αλλά δεν υπάρχουν χρήματα...