ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μόλις γύρισα από το Μέγαρο Μουσικής. Είχε συναυλία στον κήπο του η Ευανθία Ρεμπούτσικα. Αυτή η γυναίκα σε μαγεύει με τη μουσική της.Σε ταξιδεύει. Εν τω μεταξύ έχει και πολύ ωραία κίνηση.Τραγούδησε το "τσιγάρο" του Κότσιρα. Ανατρίχιασα. Πολύ αισθαντική φωνή. Ο κήπος κατάμεστος από κόσμο και το φεγγαράκι ολόλαμπρο να μας λούζει....Μέσα σ΄αυτό το χαμό μου έκανε εντύπωση που υπήρχαν πολλά ζευγάρια σε μεγάλη ηλικία και ήταν τρυφεροί μεταξύ τους. Είναι τόσο γλυκό...μέσα στην αποξένωση των νέων.. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν άλλους κώδικες.Πήγα μόνη μου και σε σκεφτόμουνα. Εσένα που δεν πρέπει και δε θα ξαναδώ ποτέ... Γιατί είμαι μεγαλύτερή σου, γιατί πρέπει να κάνεις τους κύκλους σου, γιατί αν μάθαιναν οι γονείς σου τί συνέβαινε θα πάθαιναν εγκεφαλικό, θα μάλωνες με τ΄αδέρφια σου, πώς θ΄αντίκρυζες την κοινωνία? Έτσι έφυγα, όποτε ερχόσουν κοντά σ΄έδιωχνα (κι ας έλιωνα) και δε σ΄έχω ξαναδεί, δε σ΄έχω ξανακούσει. Όμως κάθε μέρα υποφέρω και δε λέει να περάσει γαμότι μου...Στο τσιγάρο που κρατώ, στον ένα μου Θεό......Ευανθία σ΄ευχαριστώ για την ευαισθησία σου και την πανέμορφη βραδιά.Θέε μου σ΄ευχαριστώ που με βοήθησες να δω το ολόγιομο φεγγάρι .Καληνυχτα