ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

"Σημασία έχει, όπως σε κάθε δουλειά να γνωρίζεις κόσμο και τον κατάλληλο κόσμο που θα μάθεις από αυτόν" μου ειπε χθες καποιος στο facebook σε μια ακομα απο αυτες τις συνομιλιες που ανοιγομαι σε αγνωστους. "Εισαι μικρος" μου ειπε και αυτος."Εγω γνωρισα τον πλεον ακαταλληλο. Εκανα λαθη και βλακειες και μακαρι να μην ημουν μικρος. Ισως να μη με ενοιαζε. Η κοινωνια εχει προσδοκιες πολλες απο τους νεους" του απαντησα."Ποια κοινωνία; Οι απατεώνες; Που τώρα μας λένε στη δική μου γενια μαζί τα φάγαμε; Ποιες προσδοκίες; Που σε πετάνε σε θάλασσα με καρχαρίες και μετά σου λένε γιατί δεν πας με το σταυρό στο χέρι, και σε κατήγορούν γιατί επιβιώνεις;"."Οχι, δε μιλαω γ αυτους. Μιλαω για αυτους που προβαλουν την εικονα του νεου, που καλοπερναει, διασκεδαζει, ειναι ξεγνοιαστος, πετυχημενος, που κανει πολλα, καταφερνει αλλα τοσα, ειναι ομορφος, εξυπνος, πετυχημενος...Και οσο δεν εισαι ολα αυτα, τοσο σε παιρνει απο κατω και λες "Γιατι;" "Γιατι να μην ανηκω κ γω σε αυτους;" Σου λεει καποιος οτι εισαι καλος, πολυ καλος, εχεις ικανοτητες και σε γεμιζει αγχος να μπορεσεις να αποδειξεις οτι οντως εισαι καλοςκαι συνεχεια θες να αποδεικνυεις οτι αξιζεις και οτι μετρας και οσο αυτο δε συμβαινει τοσο χειροτερα ειναι τα πραγματα"."Μην ακούς τους άλλους γιατί θα βρεις τοίχο, τον δικό τους τοίχο που έφαγαν αυτοί και τώρα το φορτώνουν σε εσένα. Και εγώ όσα έχω μετανιώσει είναι που ήθελα να γίνω αυτό που ήθελαν"."Δεν τους ακουω. Ο εαυτος μου το προκαλει"."Οταν κάνεις κάτι που σε ευχαριστεί θα γίνεις καλύτερος και πιο ήρεμος μέσα σου" μου λεει.Και αν αυτο που με ευχαριστει ειναι να κοιμαμαι ολη μερα, να βλεπω τηλεοραση και απλα να μην κανω τιποτα; Και οταν λεω να μην κανω τιποτα, εννοω να μην κανω κατι που απαιτει κοπο και προσπαθεια απο μερους μου, κατι ενεργητικο. Το να διαβαζεις, το να βλεπεις τηλεοραση ειναι παθητικες δραστηριοτητες. Κανουμε πραγματα τελικα για να ευχαριστουμε τους αλλους; Τον εαυτο μας; Ποσες φορες κανουμε ή φαντασιωνομαστε οτι κανουμε πραγματα για να αρεσουμε στους αλλους και να τραβαμε την προσοχη τους;Ειναι μια στιγμη στη ζωη σου που πρεπει να αποφασισεις. Θα ζησεις για χαρη τους; Για την παρτη σου; Υπαρχει και μια αλλη ακομα πιο σημαντικη στιγμη που θα πρεπει να αποφασισεις αν θα προχωρησεις και πως θα προχωρησεις. Θα δραπετευσεις για παντα; Και αν οχι, θα ζεις με τις αναμνησεις του παρελθοντος; Θα τις αφηνεις να σε πειραζουν και να σε βασανιζουν συνεχεια ή θα πεις στον εαυτο σου οτι η ζωη ξεκιναει τωρα; Σκεψου ποσα εκανες που θα μπορουσαν να σε σκοτωσουν και ομως επεζησες και ας εισαι τωρα αλλοτριωμενος. Κι ας μην εισαι εσυ. Εχασες τον εαυτο σου αλλα οχι οριστικα. Μπορεις να τον ξαναβρεις. Με προσπαθεια και υπομονη. Ειναι θεμα να το παρεις αποφαση. Να κατευθυνεις το μυαλο σου εκει που θα σε κανει να νιωθεις καλα και θα σου βγαλει κρυμμενα κομματια του εαυτου σου που αν τα βγαλεις ολα μπορει να αλλαξουν. Ακομα και τωρα. Γιατι η ζωη ξεκιναει τωρα.Να ξερεις ομως οτι δε θα ειναι ευκολο. Μπορει σημεα να εισαι αποφασιστικος και αισιοδοξος αλλα αυριο παλι ολα να σου φαινονται βουνο και να θες να τα παρατησεις. Θα πονεσεις πολυ. Παρα πολυ. Να το θυμασαι. Αυτος θα θελει να τα παρατησεις, θα θελει να σε δει να απελπιζεσαι, να θες να πας στο κρεβατι σου και να κοιμηθεις για να μην σκεφτεσαι τιποτα, για να μη ζεις. Αυτο που χρειαζεται ειναι να του πηγαινεις κοντρα ξανα και ξανα. Μεχρι να τον σκοτωσεις. Και μετα θα εισαι ελευθερος. Και οταν εισαι ελευθερος ολες οι δυσκολιες θα εξακολουθουν να ειναι δυσκολιες αλλα θα ειναι πολυ διαφορετικες απο αυτες που ειναι τωρα. Και τοτε ισως βρεις το νοημα που εψαχνες... Stefanos Max