ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι 30, δουλεύει όλη μέρα, μένετε με τους γονεις του (ουπς ?!?), είσαι 20, είναι η πρώτη σου σχέση, τον θέλεις και σε θέλει, ....αλλά θέλεις να ζήσεις την ζωή σου, έχουν μπλεχτεί τα σόγια... κι εσύ έχεις μπλεχτεί χειρότερα! Το καλό είναι πάντως ότι έχεις αμφιβολίες!Μήπως λοιπόν θα έπρεπε να την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια; Γιατί; Άκου πιθανό σενάριο Νο. 1 και φρίξε (αρχίζω από τα σκληρά): σύντομα μένεις έγκυος, παντρεμένη του σκοτωμού (ούτε που θα το καταλάβεις... θα έχεις και τις ορμόνες σου σε παραλήρημα), ακόμα να μένετε με τους γονείς του, εκείνος θα δουλεύει όλη μέρα, εσύ θα τρως στη μάπα τη μάνα, τον πατέρα του και θα σκέφτεσαι "μήπως θα έπρεπε να έκανα τη ζωή μου?" με ένα μωρό στην αγκαλιά, που θα το μεγαλώνεις μαζί με την πεθερά σου και τη μάνα σου,γιατί εσύ μικρό κορίτσι τι να ξέρεις...! Και θα ξυπνήσεις 35 χρονών και τα υπόλοιπα τ' αφήνω στην φαντασία σου! Νο. 2 πιθανό σενάριο και ξαναφρίξε: Βγάλε το μωρό από την εικόνα και φαντάσου εσένα παντρεμένη (γιατί εκεί πάει η δουλειά αφού έχουν γνωριστεί και οι θειοί σας), μέσα στο σπίτι με τους γονείς του (μάλλον δεν δουλεύεις) όλη μέρα... Ποια η διαφορά από τώρα? (Διαφορά: δεν μπορείς να την κάνεις τόσο εύκολα όσο και τώρα)Έρωτηση (food for thinking): Γιατί δεν μένετε τα δυό σας? Μπορείς να ζήσεις μ' έναν άνθρωπο 30 χρονών που ακόμα μένει με τους γονείς του? (είναι εντελώς ντεκαβλέ κατ' εμέ). Και μην μου πεις οικονομικοί λόγοι και μπλα, μπλα διότι υπάρχει και η συγκατοίκηση με φίλους (φοιτητικό στυλ και όχι μόνο, που ευδοκημεί όξω από δω, δηλ. όχι στην Ελλάδα που βγαίνει η μαμά από το ψυγείο, βλ. διαφήμιση).Ερώτηση (συνεχίζω): Την φροντίδα του σπιτιού τώρα ποιος την έχει αναλάβει? (πάγια έξοδα, οικιακές δουλειές - πλένω, σκουπίζω, καθαρίζω τουαλέτα, μαγειρεύω, σιδερώνω). Γιατί αν τα έχουν αναλάβει - έστω και μερικώς - οι γονείς-μπάστακες τότε έχετε πρόβλημα (Ειδικά εσύ αν καταδέχεσαι να σου πλένει η πεθερά και να σου απλώνει το στρίνγκ).Γι' αυτό λέω παραπάνω, μήπως να μείνετε τα δυό σας για να τεστάρετε και την ρουτίνα του συγκατοικώ και συνυπάρχω με έναν άλλον άνθρωπο σαν ζευγάρι? Αντέχω, αντέχει, αντέχουμε (απ' όλες τις απόψεις: οικονομικά, ψυχολογικά, ερωτικά κλπ). Αλήθεια, μπορείς να φανταστείς να το κάνετε και να είστε ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ στο σπίτι ΣΑΣ? Μπορείς να φανταστείς να μην του σερβίρει - και να μην σου σερβίρει - η μαμά ΤΟΥ (αναατριχιάζω) τον μουσακά, αλλά να τον έχεις φτιάξει εσύ με τα χεράκια σου?(αν ναι, φαντάσου ή να ξετρελαθεί με τον μουσακά σου ή να σου πει πως δεν τον κάνεις όπως η μάνα του και τώρα πεινάει που δουλεύει όλη μέρα σαν το σκυλί μπλα, μπλα, μπλά...)Όλα αυτά τα γράφω γιατί θα είναι κρίμα να πας σαν το πρόβατο επί σφαγής, μιας και είναι η πρώτη σου σχέση και σ΄έχουν βρει όλη μικρή και άπειρη, που όμως - απ' ότι φαίνεται - δεν θέλει να παραμείνει άπειρη!Γι' αυτό βρες ένα παλικάρι κοντά στην ηλικία σου (να 'χεις και μια εμπειρία από συνομηλικο βρε παιδί μου), ερωτευτείτε, βρες μια δουλειά κι εσύ (αν δεν έχεις ήδη), βρες κι άλλα ενδιαφέροντα που να σε γεμίζουν, ζήστε μαζί, μοιράσου μαζί του την εμπειρία που απέκτησες απ' τον 30άρη (αν και ο συνομήλικος θα σε εκπλήξει ευχάριστα σε πολλά και διάφορα)... κι αν σας βγει σκέφτεστε τα περαιτέρω, αν όχι... πάμε γι' άλλα!Είσαι πολύ μικρή κοριτσάκι μου για να σκέφτεσαι γάμους και στέφανα! Βρες ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ, ΔΟΥΛΕΨΕ και ΖΗΣΕ ΞΕΝΟΙΑΣΤΑ στηριζόμενη στα δικά σου πόδια κι όχι στου πεθερού και της πεθεράς σου (γιατί πίστεψε με, ο γάμος δεν είναι ξεγνοιασιά, θέλει ωριμότητα και τα παιδιά δεν είναι κούκλες)!Sorry για το υπερδιπλο "σεντόνι"!