ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαστε 2 τυποι,ο ενας 25 χρονων κι ο αλλος 35. Εχουμε μια ωραια υποτιθεται σχεση (εδω και λιγο καιρο) ή τουλάχιστον προσπαθούμε.Εδω κι ενα μηνα λειπει για καποιες δουλειες,και μιλαμε στο τηλέφωνο.Εγω δεν αντεχω αυτη την αναφορα του τυπου,τωρα εκανα αυτο,μετα θα κανω αυτο,μετα το αλλο,Μ αγαπάς? Θελω και λιγο ελευθερια,και μου τη δινει το τηλέφωνο. Κανονιζω να ανοιξω δευτερο αριθμο εταιρικο,και μου σπαει το πουτσο να μη το ανοιξω,και να του το δωσω κλπ,ενω θελω να ειναι μονο για τη δουλεια μου και για ανθρωπους σχετικους με αυτη.Και στη τελικη φοβαμαι,γιατι εχω αποκοπει απο μια παλια "άσωτη" ζωη που εκανα,διαγραφοντας τηλεφωνα και πετοντας τον παλιο αριθμο μου.Τελοσπαντων,πηγα σημερα μια βολτα,και ηθελα να ξεχαστω λιγο,δεν ηθελα να ακουσω τον ηχο του κινητου αλλη φορα.Του ειπα,θα σε παρω εγω τη ταδε ωρα,δεν ειμαι καλα τωρα.Ολα καλα.Το βαλα στο αθορυβο,και ξεχάστηκα.Κοιταγα φατσες και χαζευα περαστικους και προσπαθουσα να μαντεψω τις ιστορίες τους. Εχω καποια προβληματακια με γονεις,και καποιο θεμα με την κατάθλιψη μου,που σταδιακα επανέρχεται...απο τα σημαδια που βλεπω...για πολλους λογους,τελοσπαντων.Ημουν καπου,πηγα αλλου,πηρα τελικα το τραινο,πηρα μετρο,και βγαζω το κινητο απο τη τσεπη.Σε διαστημα μιας ωρας και κατι,30 κλησεις.Αφου ειπα...θα μιλησουμε αργοτερα.Λεει οτι δεν μπορω να καταλαβω και να τον βοηθησω.Λεω οτι δεν ειμαι ψυχολογος.Οταν ειμαστε μαζι κανουμε πολυ ωραιο σεξ,κι ολα καλα...ομως...αυτο το πραγμα της παθολογικης ζηλειας και της ανακρισης και το να μου στερουν την ελευθερια μου δεν μπορω να το αντεξω.Καμια συμβουλη υπαρχει?