3.8.2013 | 02:15
Μου βγάζει το χειρότερό μου εαυτό...
...δεν είμαι ισορροπημένη όταν είμαι μαζί του...ξεσπάω στα πράγματα, στους ανθρώπους, στο φαγητό, στα ποτά, στα τσιγάρα...βουλιάζω συναισθηματικά, γίνομαι κάτι που δε μου αρέσει...Ο έρωτας υποτίθεται ότι σε κάνει καλύτερο άνθρωπο...εγώ δίπλα του νιώθω ανασφάλεια, θυμό, οργή... Αυτές δεν είναι αρκετές ενδείξεις ότι δε μου ταιριάζει και ότι πρέπει να ψάξω κάτι πιο υγιές; Προσπαθώ να επαναφέρω στη μνήμη μου κάποια περίοδο που περνούσα καλά μαζί του, γέλαγα με τα αστεία του, απολάμβανα την παρέα του και η "καλημέρα" του μου έφτιαχνε τη μέρα...μάταια...το μόνο που έχω συγκρατήσει είναι οι καυγάδες, τα ειρωνικά του σχόλια και τα μαχαιρώματα... Μερικές στιγμές μου λείπει...ίσως όχι αυτός αλλά το πώς ένιωθα...η λαχτάρα που ένιωθα να ακούσω κάθε καινούριο μήνυμά του στον τηλεφωνητή...πλέον και να μιλήσουμε στο τηλέφωνο καταλήγουμε σε καυγά...Δεν ξέρω αν μου λείπει αυτός ή μου λείπει απλώς το να στέλνω σε κάποιον μια "καληνύχτα"...τη στέλνω λοιπόν σ' εσάς...και ούτε γάτα ούτε ζημιά...;)