ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τις προαλλες, ειχα παει με τους γονεις μου σε ενα ξενοδοχειο και τα μεσημερια και τα βραδια πηγαιναμε και τρωγαμε με τους γνωστους των γονιων μου. Εγω απο τη μια δεν ειχα και πολυ ορεξη για κουβεντα, αλλα απο την αλλη και ορεξη να ειχα, δεν ειχα θεμα συζητησης. Βεβαια, οι ανθρωποι αυτοι ειχαν τα τριπλασια μου χρονια. Αλλα και παλι...Σκεφτηκα οτι ασχετα απο την ηλικια και ποιον εχω απεναντι μου, θα μπορουσα να εχω πραγματα να λεω...Οχι μονο να ρωταω συνηθισμενα πραγματα ή να μιλαω περι ανεμων και υδατων...να εχω να λεω πραγματα που γνωριζω, που εχω ζησει, για να εχω πιο ενδιαφερον και να μη βαριεμαι κιολας. Εγω καθομουν στο τραπεζι και δεν εβλεπα την ωρα να φυγω. Δεν ειχα να πω τιποτα. Ενιωσα πολυ ασχημα. Διαπιστωσα ποσα λιγα πραγματα τελικα ξερω, ποσα πραγματα δεν εχω ζησει...οτι δεν εχω κατι με το οποιο παθιαζομαι και για το οποιο μπορω να μιλαω ακομα και σε αγνωστους. Η αληθεια ειναι οτι δεν υπαρχει καλυτερο πραγμα απο την παρεα σου που σε ξερει καλα και μπορεις να εισαι ανετος και να λες ο,τι βλακεια θες χωρις να πιεζεσαι ή ακομα και να μη λες τιποτα απολυτως και να μη νιωθεις αμηχανα...αλλα υπαρχουν πολλες φορες που δε θα εισαι με την παρεα σου...Τελευταια, διαπιστωνω οτι ουτε με τους συγγενεις μου εχω να πω κατι...Ολα ειναι τυπικα και βαρετα...Ειμαι πολλες φορες με τον παππου μου και δεν εχω τι να του πω...μπορει να τον ρωταω διαφορα πραγματα, αλλα εγω δεν εχω να του πω κατι. Θα επρεπε ομως. Ειμαι νεος και θα επρεπε να μιλαω για τα πραγματα που μου αρεσουν, που με ενθουσιαζουν. Διαπιστωνω οτι καθομαι και διαβαζω διαφορα πραγματα και μετα δε μου μενει τιποτα. Τι να κανω; Εσας σας απασχολει το ιδιο πραγμα;