ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ποιές είναι πιο πολλές, ρωτούσες,Σ'έναν ωκεανό οι σταγόνες,Ή σε μια ζωή οι στιγμές;Και μου λεγες "τα λέμε αύριο".Ποιές είναι πιο λίγες, σκεφτόμουν,Σ' έναν ωκεανό οι σταγόνες,Ή σε μια ζωή οι στιγμές;Κι έκαιγα μόνος, στιγμές, μέχρι το "αύριο".Και τι δε θα 'δινα, αλήθεια,Για μια στιγμή τα μάτια σου ν'ανοίξειςΚαι να με δεις γυμνό κι αληθινόΜε όλα τα καλά και τ'ασχημά μου.Και τι δε θα 'δινα, αλήθεια,Για μια στιγμή ν' αγγίξω το μυαλό σου.Και μια για πάντα θρύψαλα να κανωΤο φακό που την εικόνα μου στρεβλώνει.Κι ύστερα τίποτα δε θα μ' ένοιαζε.Αρκει να ήξερα πως την αλήθεια βλέπεις.Κι όχι ένα παρεξειγημένο ανδρείκελο,Ή μια από φόβο γεννημένη αυταπάτη.Κι ύστερα τίποτα δε θα μ' ένοιαζε.Δε φοβάμαι ούτε το ναι, ούτε το όχι, βλέπεις.Μονάχα εκέινη την αβέβαιη σιωπή σου,Το ερωτηματικό που τις στιγμές μου τρώει.Μαζί σου κράτα με, ή πέταξέ με.Κι αν δε με θέλεις στο κρεβάτι σου τις νύχτες,Μόνο τις μέρες στο πλευρό σου θα 'μαι.Όπως και να 'χει, την αγάπη μου δεν χάνεις.Μαζί σου κράτα με, ή ελεύθερο άφησέ με.Χωρίς αντάρα και κραυγές και καταιγίδες.Μα δωσ' μου επιτέλους μιαν απάντηση.Αυτό που κάνεις, άλλο δεν μπορείς να μου το κάνεις.