ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τελικά το χιούμορ είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό. Πριν 2 ώρες έχουμε βγει η παρέα (9 άτομα/πέντε αγόρια - τέσσερα κορίτσια)σε μια ψησταριά και τρώμε. Μας ενοχλούν όμως σταθερά 2 μύγες, που προσπαθούμε μάταια να τις εξουδετερώσουμε.Συνεχίζουμε όλοι ωστόσο να τρώμε, οπότε θυμάμαι ένα ανέκδοτο με μύγες και τους το λέω: "Παιδιά, ήταν δύο μύγοι (αρσενικές μύγες) μια φορά , άνοιξη και πετούσαν στο γαλάζιο ουρανό. Ήταν μεσημέρι και πεινούσαν πολύ. Ξαφνικά ο ένας εντοπίζει στον αγρό από κάτω τους μια τεράστια κουράδα αγελάδας. Φιλαράκι του λέει τη ψήσαμε, κοίτα κάτω μάσα. Άλλα τις , λέει ο άλλος , κωλοφαρδία , πάνω στην ώρα. Χιμάνε κάτω, φοράνε σαλιάρες, και με τα μαχαιροπήρουνα αρχίζουν αριστοκρατικά να τρώνε την κουράδα αμίλητοι. Και ξαφνικά ο ένας μέσα στην ησυχία αμολάει ένα βροντερό ρέψιμο μπουαααααααα. Και ο άλλος: όχι ρε μαλάκα όταν τρώμε, στο χω πει ότι σιχαίνομαι ρε βρωμιάρη !!!!!" . Και οι άντρες μένουμε λιπόθυμοι από τα γέλια, ενώ τα κορίτσια μας κοιτούν αηδιασμένα κι έκπληκτα με το αστείο, μη μπορώντας να δούνε που βρίσκεται το αστείο, ενώ η δικιά μου το προχωράει και μου λέει "Ωραίο αστείο Άκη, τώρα πήγαινε παίξε και με την μπολντόζα σου". (Εγώ γέλασα όμως και με αυτό που μου είπε. Α, καλό έ;) Τι να πεις; Εμείς είμαστε ανώριμοι; Οι γυναίκες δεν έχουν χιούμορ; Είμαστε άλλα "είδη" που συνεννοούμαστε μόνο στο σεξ; Δηλαδή τί είναι αστείο για να καταλάβω. Που συμφώνησαν όλες ότι είμαστε σιχαμένοι, αηδίες κ.λ.π.Αυτά.