11.8.2013 | 10:53
πριγκιπεσσα
οταν τον πρωτοειδα σφιχτηκε το στομαχι μου,ξεροκαταπια,σκεφτηκα δε μπορει πλακα μου κανει ο θεος ,το πασμα αυτο μονο στη φαντασια μου το ειχα δει.ισως. καταλαβα πως ηταν εθισμενος,ομως ετσι οπως περπαταγε κοτσονατος,και ελαμπε το προσωπο του,μια διαχυτη καυλα μ εκανε να μην μπορω να τον ξεχασω. λιγες μερες μετα τον βρηκα στο γνωστο παρκακι και τον πλησιασα.ηταν ξανθος,με εντονα μπλε ματι,κατι ματια,που μιλησαν στην καρδια μου απο την πρωτη στιγμη. -εχω παθει σοκ μαζι σου!του ειπα-με μενα?ειμαι πρεζακιας..-μην το ξαναπεις αυτο,του λεω..θα σε βοηθησω να γινεις καλα!-πως?-σκεψου το και αν το θελεις,ελα να με βρεις δουλευα σερβιτορα στην πλατεια,και μετα απο 20 λεπτα..ηταν εκει εξω απο το μαγαζι.πως ηξερε που δουλευω? τον ερωτευτηκα παραφορα,και για τα επομενα 2μιση χρονια ημουν μαζι του,σε προσπαθειες,υποτροπες,αστυνομιες,ατελειωτες υποσχεσεις..δεν εχω και δε νομιζω να νιωσω ξανα τοσο εντονα για καποιον.τελικα το ξανθο αγορι εχασε το μυαλο του..δεν μπορεσε τοση κακια και μοναξια.δεν ητανε γι αυτον τον κοσμο.τωρα μιλαει με το θεο,με τα πουλια ,με τον νεκρο πατερα του.αν πας μια βολτα στην πλατεια θα τον δεις.ειναι ακομα ομορφος.ειναι ακομα εκει.(στο βασιλη)