ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας. Είχα γράψει μια εξομολόγηση πριν κάποιο διάστημα για την σχέση μου που με παράτησε μετά από 5μιση χρόνια επειδή έφυγα στο εξωτερικό για κοινό μας καλό. Πριν λίγο καιρό ήρθα στην Ελλάδα για κάποιες δουλειές και επί ευκαιρίας την είδα. Δεν ήξερε για τον ερχομό μου, και μόλις με είδε στην αρχή έπαθε σοκ, αλλά μετά ήταν ψυχρή και απόμακρη (σημειωτέων πως ήταν έτσι απέναντί μου από την μέρα που με παράτησε) Και εγώ έτσι ήμουν, αλλά κατά βάθος μέσα μου ήθελα να εκραγώ... Τελικά εξεράγην (δεν κρατήθηκα άλλο γιατί είχε και 'υφάκι' και γιατί με έπνιξε το δίκιο στην όλη ιστορία) και αφού της τα έχωσα τόσο πολύ, η τελευταία μου κουβέντα ήταν 'σε καταριέμε να πληγωθείς όπως με πλήγωσες 3 φορές. Μία για να νιώσεις όπως ένιωσα εγώ, μία για να πονέσεις εσύ, και μία για να θυμηθείς ποιος σε αγαπάει στα αλήθεια''. Εκείνη (είχε αρχίσει να κλαίει από την ώρα που άρχισα να της μιλάω)με χαστούκισε και μετά αποχώρησε. Εγώ εκείνη την ώρα ένιωσα ωραία, αλλά μετά που το σκέφτηκα πιο ώριμα είπα από μόνος μου πως είπα κάτι πολύ βαρύ. Την επόμενη μέρα πήγα στην εκκλησία να ζητήσω άφεση αμαρτιών. Εκείνη μετά μίλησε σε μια φίλη της για το συμβάν στην 'κολητή' της (που δεν με χώνευε από την αρχή και έψαξε αφορμή να μας το χωρίσει από την αρχή. Φίλη να σου πετύχει... Επίσης αυτή η κοπέλα έλεγε πως χαιρόταν που είμαστε 5μιση χρόνια μαζί. Φουλ υποκρισία δηλαδή) και εκείνη μου έστειλε ένα μήνυμα με κάποιες βρισιές για την τιμή της φίλης της. Σε αυτό το μήνυμα απάντησα ένα στεγνό 'δεν σου πέφτει λόγος' και δεν δόθηκε συνέχεια στο θέμα. Θα ήθελα την άποψή σας για το θέμα. Αν έκανα καλά, η τι θα μπορούσα να κάνω.