ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα έχω με μια κοπέλα για 8 μήνες και κάτι, περνάμε τέλεια(κατά την γνώμη μου τουλάχιστον) και τσουπ το κοριτσάκι μας πάει με άλλον, ο οποίος ήταν όχι ακριβώς φίλος αλλά ήταν της "παρέας". Ε σε μικρή πόλη, αυτά μαθαίνονται. Το μαθαίνω που λέτε και απλά την χωρίζω, χωρίς δράμα, κλάψα και όλα τα σχετικά. Η δικαιολογία της ήταν ότι είναι τρελή για μένα όμως ο άλλος την έκανε να αισθανθεί όμορφα και είχε γοητευτικό "στυλάκι" και κάτι τέτοια. Αναρωτιέμαι λοιπόν, εγώ που ήμουν μέσα στις γλύκιες, τις έκανα όλες τις χάρες, την είχα στα ώπα ώπα, δεν την έκανα να αισθάνεται όμορφα και να περνάει καλά; Ας μην μιλήσουμε για εμφάνιση που είμαι 50 χιλιόμετρα μπροστά από τον τυπά. Αλλά όλα αυτά δεν είναι υψίστης σημασίας. Αφού λοιπόν της ξεκαθάρισα να εξαφανιστεί και να μην την δω ποτέ μπροστά μου, η κοπέλα συνέχισε να μου πρήζει τα ούμπαλα. Όλο μηνυματάκια του στυλ "εμείς οι δυο δεν τελειώσαμε" και "εμείς στο τέλος το ξέρω θα καταλήξουμε μαζί" και παρόμοιες μαλακιούλες. Non-stop spam. Δεν απαντούσα φυσικά. Το άλλο που έκανε ήταν να έρχεται στην πολυκατοικία, να χτυπάει κουδούνια για να της ανοίξουν και να έρχεται να κλαίει στους διαδρόμους στις 4 και 5 τα χαράματα ξυπνώντας τους πάντες. Ε δεν γινόταν αυτό το πράγμα, 1-2 φορές της άνοιξα, την έβαλα μέσα, την έβρισα, προσπάθησα να της εξηγήσω ότι αυτά που κάνει είναι για ξύλο αλλά αυτή το χαβά της. Συνεχίζει ακάθεκτη. Άσε που έχω και 2 φίλες της να μου λένε πόσο με αγαπάει και με θέλει και όλα τα σχετικά, τα οποία τα ακούω και αναγουλιάζω. Και αναρωτιέμαι τώρα, πόσο βλαμμένες είναι μερικές γυναίκες; Εμ θες και τη σχέση, εμ πηδιέσαι με τον άλλο, εμ ζητάς και τα ρέστα; ΕΛΕΟΣ.