Χαλάρωσε. Οι περισσότεροι το περάσαμε αυτό το στάδιο. Προσαρμόζεσαι στην πραγματικότητα (αλλιώς υπάρχουν κάποια ιδρύματα ειδικά για όσους παραμένουν εκτός πραγματικότητας) και κινείσαι ανάλογα. Δε χάθηκε ο κόσμος. Υπάρχουν ακόμη αρκετοί σωστοί άνθρωποι να σε καλύψουν στη ζωή σου.
16.8.2013 | 03:44
οτι να ναι
δεν μπορω να καταλαβω γιατι εσκαγα τοσο καιρο να βρω εναν που να τον γουσταρω τρελα...να ειναι ο μοναδικος για μενα ξερω οτι αυτο δε γινεται γιατι τον μοναδικο μονο με την φαντασια σου μπορεις να τον φτιαξεις,να κανει ολα οσα θες,οσα περιμενεις,να σε τρέλαινει,να υπαρχει η τελεια ιστορια μεταξυ σας...δεν υπαρχει το τελειο χαιρω πολυ και κανεις δεν παιρνει ακριβως αυτο που παντα φανταζεται...αρα θα πρεπει να αρκεστω στην πραγματικοτητα που ολο με απογοητευει γιατι δε συμβαινουν οσα θελω με τον τροπο που τα θελω...πλεον εχω καταληξει να θεωρω πιο αληθινο αυτο που φανταζομαι παρα αυτο που συμβαινει..ειμαι 18 χρονων κι εγω αποδεχτει πως δν μπορει να υπαρξει ενας γιατι δεν θα ειναι ετσι οπως τον φανταζομαι...ισως γι αυτο θελω πολλους ταυτοχρονα κι οχι εναν μονο..γιατι ο καθενας εχει κι απο ενα χαρακτηριστικο του τυπου της φαντασιας μου...γαμησε τα ειμαι τελιωμενη υποθεση..με τετοιο μυαλο εχω χασει το παιχνιδι...αρνουμαι οτιδηποτε αληθινο ακομα κι αν γουσταρω αναζητωντας το ψευτικο..θελω ψυχιατρο!
1
