ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ειμαι φοιτητρια και ειμαι με εναν τυπο τα τελευταια 4 χρονια.τον αγαπαω παρα πολυ,ειναι υπεροχος συντροφος και εραστης. με κανει διαρκως να γελαω,ειναι ευγενικος,πηγαινουμε ταξιδια και γενικα ειναι πολυ ''σωστος'' ανθρωπος.εγω ειμαι σε μια αρκετα καλη σχολη και αυτος οχι. αυτο κανει τους γονεις μου διαρκως να παραπονιουνται περι επιπεδου χωρις ομως αυτο να με απασχολει ιδιαιτερα. το κυριο θεμα μου ειναι η ελλειψη γνωσεων αλλα και ενδιαφεροντος για γνωση απο αυτον τον ανθρωπο. δεν θελει να συζηταμε για πολιτικη,για επικαιροτητα κ.α. αν ξεκινησω εγω καποιο θεμα θα καταληξει με εμενα να κανω ενα τεραστιο μονολογο επι του θεματος. εγω ομως ειμαι σε ηλικια που διψαω για γνωση,συζητηση και ειναι και ο χαρακτηρας μου ετσι. ξερω οτι αφου περναω καλα πρεπει να ειμαι ευγνωμων αλλα ειναι τοσο σημαντικο για μενα να εχω εναν ανθρωπο να ανταλλασω τετοιες αποψεις περα απο τους φιλου-ες μου. θα ηθελα να αραζουμε σπιτι και να μου λεει για πραγματα που δεν ξερω και να συζηταμε με τις ωρες. εμεις απλα γελαμε και βλεπουμε ατελειωτες ταινιες και νιωθω οτι δεν γινεται να κανουμε και κατι παραπανω. δεν πρεπει να με απασχολει το μελλον αλλα δεν μπορω να χαλαω τα φοιτητικα μου χρονια,που μπορω να γνωρισω απειρους ανθρωπους,με καποιον που ισως δεν μου προσφερει κατι που εχω αναγκη πολυ. τι λετε?