ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ημουν το κοριτσακι που καθοτανε παντα στο μεσαιο θρανιο.Ουτε πολυ μπροστα, ουτε πολυ πισω. Θα ελεγε κανεις οτι διαλεγα αυτη τη θεση επιτηδες. Παντου ημουν ετσι. Μετρια.Ημουν η περιεργη, η περιθωριακη. Κανεις δεν μπορουσε να ξερει τους λογους.Ουτε εγω τους ηξερα τοτε. Ηξερα ομως οτι καθε πρωι ξυπναγα και ειχα να αντιμετωπισω εναν εφιαλτη-εντος και εκτος σπιτιου. Να μπω στην ταξη,μια φυλακη για μενα και να αντεξω 7 ωρες.Mπορει να μου πειτε οτι υπερβαλλω ομως εχω να πω μονο οτι κανεις δεν αξιζει να νιωθει οτι ειναι ενα τιποτα. Κανενα κοριτσακι δεν αξιζει να μεγαλωνει και να νιωθει οτι δεν ειναι αρκετα καλη οτι δεν ειναι αρκετα ομορφη οτι ποτε κανεις δεν θα την αγαπησει.Οτι δεν υπαρχει οτι ειναι ενα τιποτα. Εγω ημουν το προβλημα στα ματια ολων. Εγω ημουν αυτη που δεν ταιριαζε στα στανταρ τους. Ομως κανεις δεν ηρθε ποτε στα δικα μου.9 χρονια μετα ολα αυτα ειναι παρελθον. Και τα επιβιωσα.Πλεον εχω ενα παιδι που θα μεγαλωσω και θα το μαθω να αποδεχεται το διαφορετικο,θα του μαθω οτι αξιζει ολο τον κοσμο.Καντε και σεις το ιδιο.