ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχουμε χωρίσει κοντά δυο χρόνια και μετά από συνεχή πάλη με τον εαυτό μου να ξεχάσω την έντονη και αμιγώς παθιασμένη σχέση μας, κατέληξα στο εξης: η πάλη δεν έχει νόημα. Δεν είναι με τον εαυτό μου. Είναι με την αγάπη, το πάθος τον έρωτα. Πώς να τα βάλεις με την αγάπη? Με ένα τέτοιο τέρας? Δε γίνεται. Για αυτό λοιπόν, αποδέχομαι ότι στη μέχρι τώρα ζωή μου ήσουν ό,τι καλύτερο μου έτυχε, ήσουν η προέκταση του εαυτού μου, είσαι η λατρεία μου, πάυω να παλεύω για να πάψω να νιώθω και απλά σε αγαπάω, αφοσιωμένα, αδιάλλακτα, ανιδιοτελώς, για πάντα. Ακόμα κι αν δεν έχω ιδέα που είσαι! Έτσι ηρέμησα. Σε αγαπώ αλλά από μακριά. Και δε με νοιάζει να το μάθεις κιίολας.Ουφ... Τώρα μπορώ να προχωρήσω...