ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πριν από 2 μήνες έφυγα από την εταιρεία όπου δούλευα μέχρι τώρα και από τότε είμαι κι εγώ -όπως πολλοί πολλοί άλλοι- στην αναζήτηση εργασίας. ΟΚ μέχρι εδώ.ανά στιγμές με πιάνουν τα άγχη μου, η ανησυχία για την πορεία μου στο μέλλον, το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα γιατί είμαι στην αρχή ακόμη, κουράζομαι να σκέφτομαι συνέχεια με τι τρόπο μπορώ να κάνω ό,τι καλύτερο για μένα, να αποκτήσω κι άλλες γνώσεις, ίσως ένα 2ο μεταπτυχιακό... σκέψεις που βασανίζουν επίσης πολλούς πολλούς ακόμα.. συν του ότι για μένα τα χρήματα-όσα τελοσπάντων- έπαιρνα ή θα παίρνω είναι απολύτως αναγκαία γιατί δεν υπάρχουν πόροι από πουθενά αλλού. πίστεύω πως πολλοί από εσάς με καταλαβαίνουν απόλυτα.ο φίλος μου από την άλλη-με τον οποίο είμαστε μαζί πολύ καιρό και είμαστε καλά και ήρεμα, δεν έχουμε διενέξεις σχεδόν ποτε, όλα είναι καλά κι ωραία σε γενικές γραμμές τελοσπάντων- κάνει το ίδιο επάγγελμα με εμένα, δουλεύει στο γραφείο του πατέρα του ο οποίος είναι καταξιωμένος στο χώρο, και έχει μεγάλη οικονομική άνεση και κοινωνική αναγνώριση -σε αντίθεση με εμένα-.το θέμα είναι το εξής: ενώ με βλέπει και παιδεύομαι ψάχνοντας, ότι τρώω απογοητεύσεις, ότι στεναχωριέμαι πολλές φορές και του εξηγώ πως δεν μπορώ να είμαι χαρούμενη αν δεν υπάρχει και το κομμάτι της δουλειάς που για μένα είναι ζωτικής σημασίας, ο ίδιος δεν έχει κάνει τπτ για να με βοηθήσει έμπρακτα. στην ψυχολογική υποστήριξη είναι τέλειος, προσπαθεί να με κάνει "χαρούμενη" προσφεροντάς μου υλικά αγαθά(!), ενώ για μένα η ουσία είναι αλλού..και ξέρω ότι σε αυτόν τον τομέα μπορεί να βοηθήσει στην πράξη αν το ήθελε πραγματικά γι αυτό τα γράφω όλα αυτά.ντρέπομαι να ζητήσω από μόνη μου να το πει έστω στον πατέρα του. θα μπορούσε να το έχει πει ο ίδιος ήδη,ντρέπομαι να ζητάω, δεν είναι του τύπου μου, ό,τι έχω καταφέρει μέχρι στιγμής το έχω καταφέρει μόνη μου.έχει δε πετάξει 2-3 φορές "κάτι θα κάνουμε", "θα βρούμε μαζί κάτι" αλλά φοβάμαι ότι είναι λόγια του αέρα.φοβάμαι ότι δεν μπορεί κ ποτέ δεν θα μπορέσει να μπει στη δική μου θέση, να καταλάβει πως είναι να θες να νιώσεις δημιουργικός, να έχεις τα δικά σου χρήματα κι όχι του πατέρα σου και να μην μπορείς.. γιατί πολύ απλά όλα αυτά για εκείνον είναι δεδομένα.κι αυτό με κάνει πολλές φορές απότομη και διστακτική απέναντι του. γιατί για μένα την αγάπη την δίχνεις έμπρακτα. γιατί τον ακούω σε κάθετι σα να είναι πραγματικά δικό μου προβλημα, γιατί τον στηρίζω και στο παραμικρό και σε όλα έμπρακτα και το ξέρει και το παραδέχεται.πολλές φορές από κάποιους ανθρώπους ίσως περιμένεις περισσότερα από μια απλή υπόσχεση -σε όλους έχει τύχει-διαφορετικοί κόσμοι απλά;; ή είμαι τόσο παγιδευμένη στο άγχος μου και τις σκέψεις μου αυτήν την περίοδο που όλα μου φαίνονται στραβά κι ανάποδα;;; ό,τι και να γίνει εγώ συνεχίζω να προσπαθώ..