ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στον κολπίσκο με τα βαθειά νερά, σε ένα ήσυχο μέρος του, ζούνε από πάντα τα πιό πολύχρωμα ψάρια του κόσμου. Δεν είναι μόνο όμορφα αλλά και πονηρούτσικα. Οι ψαράδες το ξέρουν και έτσι, χρόνια τώρα, δεν ρίχνουν τα δίχτυα τους σε εκείνη την περιοχή.Μόνο ένας γέρος ψαράς, κάθε τόσο, πηγαίνει να ψαρέψει σε εκείνο το σημείο, σίγουρος πως, αργά ή γρήγορα, η τύχη θα του χαμογελάσει.Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα ψάρια, το λυπημένο Ψαράκι μπορεί να κολυμπάει ανενόχλητο στο βυθό. Ακόμα και ανάμεσα στους δύτες, που περίεργοι κατεβαίνουν να δουν το ναυάγιο μια παλιάς ψαρότρατας. Κανείς δεν φαίνεται να το βλέπει ή να του δίνει σημασία. Η περιέργεια το σπρώχνει να ψάχνει νέες τοποθεσίες του βυθού για να τις εξερευνήσει.Το γκρίζο Ψαράκι, όμως, θα έκανε τα πάντα για να κερδίσει τη φιλία των άλλων ψαριών. Μια μέρα, βγαίνοντας στην επιφάνεια της θάλασσας, είδε τόσες σταγονίτσες νερού, που έπεφταν από τον ουρανό. "Θέλω να το διηγηθώ σε όλους", σκέφτηκε ενθουσιασμένο. "Όταν γνωρίσουν την ανακάλυψη μου, θα θέλουν να με κάνουν παρέα".Αλλά η ιστορία του προκαλεί μόνο χαμόγελα. Τα άλλα ψαράκια έχουν δει ήδη το νερό, που πέφτει από τον ουρανό!:"Είναι η βροχή!", φωνάζουν."Μόνο εσύ δεν την είχες δει ποτέ".Μια άλλη φορά,όπως στριφογύριζε μόνο του κοντά στην επιφάνεια του νερού,είδε μια γέφυραμε εφτά πανέμορφα χρώματα, να ενώνει το ψαροχώρι με τη θάλασσα. Το γκρίζο Ψαράκι νόμιζε πως θα λιποθυμήσει από συγκίνηση. Είναι σίγουρο πως δεν είχε ακούσει ποτέ να μιλούν για τη φωτεινή γέφυρα. "Α! τώρα - μονολογούσε - τα κατάφερα!Με αυτή την ανακάλυψή σίγουρα θα κατακτήσω τη φιλία όλων".Το Ψαράκι, όμως δεν κατάφερε τίποτε άλλο παρά να γευτεί ακόμα μία απογοήτευση:"Αυτό που εσύ ονομάζεις γέφυρα δεν είναι παρά το ουράνιο τόξο - του εξήγησαν αδιάφορα τα πολύχρωμα ψαράκια.- Ακριβώς στο σημείο που βουτάει στη θάλασσα, εμείς κολυμπάμε για να δείχνουν πιο ζωντανά και όμορφα τα χρώματα μας. Ποιος ξέρει τι νόμιζες πως ανακάλυψες!". Κινώντας τις ουρές και τα λαμπερά πτερύγια τα ψαράκια απομακρύνθηκαν, αφήνοντας μόνο και απογοητευμένο το γκρίζο Ψαράκι. "Είναι καλύτερα να αποτραβηχτώ για λίγο στα ερείπια του κάστρου, βαθειά στον κόλπο", σκέφτηκε λυπημένα.Οι μέρες περνούν όλες ίδιες: κάθε βράδυ ο ήλιος βουτάει στη θάλασσα και ανατέλλει το φεγγάρι, ενώ κάθε πρωί βγαίνει ο ήλιος και εξαφανίζεται το φεγγάρι.Τα ψαράκια παίζουν ανάμεσα στους βράχους και επεξεργάζονται με περιέργεια από κοντά τα δίχτυα του γέρου ψαρά, προσέχοντας πολύ να μη πιαστούν σ' αυτά.Ένα πρωινό, ο ψαράς ρίχνει τα δίχτυα του εκεί που το ουράνιο τόξο διαλύεται μέσα στο νερό.Ακριβώς στο σημείο, που τα ψαράκια κολυμπούν για να "μαζέψουν" τα χρώματα!Εκμεταλλευόμενος αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή ο ψαράς τραβά τα δίχτυα και.... όταν τα ψαράκια το παίρνουν είδηση, είναι πια αργά. Δεν μπορούν να ξεφύγουν. Έχουν ήδη πέσει στην παγίδα. Το γκρίζο Ψαράκι αδύναμο παρακολουθούσε τη σύλληψη τους.Προσπάθησε να τραβήξει την προσοχή τους, όμως κανείς δεν πρόσεξε τα σήματα του, ούτε το πως σπαρταρούσε απελπισμένο γύρω από τα δίχτυα. Τώρα κατάλαβε ότι ήρθε η μεγάλη του στιγμή:πρέπει κάτι να κάνει για να τα σώσει. Στριφογυρίζει ανήσυχο γύρω από τα φουσκωμένα δίχτυα, που όλο και περισσότερο σφίγγουν.Καθώς κολυμπούσε παρατήρησε στο βράχο ένα κοφτερό κοράλλι. Γρήγορα-γρήγορα πλησιάζει και κρεμάει μια θηλιά από τον ιστό των διχτυών πάνω του. Τα δίχτυα μπλέχτηκαν και καθώς ο ψαράς τα τραβούσε, τα τραβούσε.... στο τέλος κόπηκαν αφήνοντας να ξεχυθεί ένας χρωματιστός καταρράκτης μικρών ψαριών.Επιτέλους ελεύθεροι όλοι οι πολύχρωμοι κάτοικοι του βυθού του κόλπου περιτριγυρίζουν το γκρίζο Ψαράκι και του κάνουν γιορτή.Σώθηκαν από εκείνον, που τόσο πολύ περιφρονούσαν. Ο γέρος ψαράς τώρα ξέρει πως έχασε την ευκαιρία του για πάντα.