ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με έχω σιχαθεί πια! Τόσα απωθημένα και δεν κάνω τίποτα. Όλο να σκέφτομαι τι δεν έχω κάνει στη ζωή μου, τι θα ήθελα να έχω κάνει, τι θα γινόταν ΑΝ κάποια πράγματα ήταν αλλιώς, αν είχα κάνει κάποιες διαφορετικές κινήσεις.. Να μη μου αρέσει τίποτα στον εαυτό μου, και στη ζωή μου και πάντα να με συγκρίνω με άλλους, να βλέπω τι κάνουν οι άλλοι και να ζηλεύω... Να λέω θα ΄θελα να είμαι σαν την τάδε... και μέσα μου πότε να μη νιώθω ότι είμαι αυτό που είμαι και μ' αρέσει. Πότε θα συνειδητοποιήσω ότι ο χρόνος δε γυρνάει πίσω; Μάλλον το συνειδητοποιώ αλλά κλαίγομαι γι αυτό. Ενώ το σωστό θα ΄ταν να πω... αφού έχασα ό,τι έχασα από δω και μπρος αλλάζω, προχωράω! Πότε θα σταματήσω να σκέφτομαι τι θα ήθελα να έχω κάνει, και τι θέλω να κάνω; Πότε θα αρχίσω ΝΑ ΚΑΝΩ όλα αυτά που λέω πως θα 'θελα.. Πότε θα αρχίσω να ζω; Πότε θα σταματήσω να νιώθω άχρηστη; Πότε θα μείνω ευχαριστημένη με τον εαυτό μου; Πότε θα αποκτήσω ένα πάθος, ένα όνειρο, μια ταυτότητα; Είμαι 25 χρονών και νιώθω γριά. Ζω και σπουδάζω στην πόλη καταγωγής μου.. Τόσα χρόνια και ακόμα το πτυχίο δεν το πήρα. Άλλο ένα πράγμα που με κάνει να νιώθω άχρηστη.. Κι ούτε ξέρω αν μόλις το πάρω θα κάνω κάτι σχετικά με αυτό. Ζηλεύω όλους τους 18άρηδες που τώρα πέρασαν και τώρα ξεκινάνε.... Πόσο μίζερη μπορεί να είμαι που στα 25 ζηλεύω αυτούς που είναι 18;. Στα 40 πώς θα νιώθω; Αχ ονειρεύομαι... στα 40 να νιώθω νέα. Να με έχω μέχρι τότε αποδεχτεί.. Να χω βρει την ταυτότητά μου.. Αλήθεια, αν καταφέρω να το πάρω απόφαση, γίνεται να αλλάξω τη ζωή μου; Γίνεται στα 25 μου να πω, το παίρνω όλο από την αρχή; Να πω.. από δω και μπρος δε θα σκέφτομαι μόνο, ΘΑ ΠΡΑΤΤΩ;