ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω διάθεση να γελάσω και θα γελάσω. Και θα το κάνω γιατί μπορώ να σκεφτώ δυνατούς ανθρώπους που δεν είχαν δύναμη και ωστόσο ήταν δυνατοί, όμορφους ανθρώπους που δεν είχαν ομορφιά και ωστόσο ήταν όμορφοι και ψηλούς ανθρώπους που δεν είχαν ύψος και όμως ήταν ψηλοί. Θα γελάσω γιατί η μαμά παραμένει μαμά και όταν εσύ έχεις φτάσει τα τριάντα και κυκλοφορείς με το βρακί μέσα στο σπίτι λες και δεν έχεις φύγει ποτέ, θα γελάσω γιατί ενώ οι γείτονες κλαίγονται για το επαγγελματικά και τους ακούω στο μπαλκόνι, ένα παιδί στη Συρία μπορεί να ονειρευέται κάτι όμορφο, θα γελάσω γιατί ενώ ο κόσμος έχει πολλούς κακούς, πάρα πολλούς κακούς (νομίζω είδα έναν κακό πθιπφθινούλη), υπάρχουν εκεί έξω κάτι φατσάρες άνθρωποι μεγαλόκαρδοι που ο καλός Θεούλης τους έστειλε να μας φτιάχνουν τη μέρα. Και μπορεί να είναι το παιδί που θα σου μιλήσει ευγενικά όταν σου δίνει το δίσκο και εσύ είσαι από μια χώρα χιλιόμετρα μακρία, από την καλή κυρία που θα σε διαβεβαιώσει πως το χωριό της είναι όμορφο, από τη φίλη που θα σου πει πως όταν αγαπάς έναν άνθρωπο τον αγαπάς μέχρι τελευταίας σταγόνας (ακόμη και ιδρώτα, ρε φίλη τι αγάπη είναι αυτή;), θα γελάσω γιατί χαίρομαι που τα ταμπού δεν είναι στο βάζο μου αλλά απλά πράσινα πάμπου, που ερωμένες και εραστές μου περνάνε σε τρένο αυτή τη στιγμή από μπροστά μου και ξέρω πως δεν είχα πρόθεση να πληγώσω κανέναν, πως και αυτοί τις ράγιες ακολουθούν,όπως όλοι μας και τέλος θα γελάσω γιατί τα πράσινα του μάτια του είναι φωτεινοί σηματοδότες μέσα στο σκοτάδι...γιατί ενώ το μαβί έχει 800 αποχρώσεις δε βλέπω καμία του αυτή τη στιγμή...