ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

φιλοι...ερχομαστε πιο κοντα,βγαινουμε καθε μερα 2 μηνες το καλοκαιρι,πολυ τρυφερος,πολυ προστατευτικος,πολυ ενταξει και απο τους ωραιους τυπους.Αστείος,γλυκούλης,ψιλοκάφρος...και 9 χρονια μεγαλυτερος.αρχιζει να μου αρεσει και βλεπω τα ιδια και απο αυτον...δεν υπαρχει φλερτ,υπαρχει αυτη η γλυκια οικειοτητα,η προστατευτικότητα και οι αγκαλιες που σου λυνονται τα γονατα αλλα το παιζεις φιλαρακι....και τιποτα...εγώ γυρνάω θεσσαλονίκη με την υποσχεση να ξανακατέβω σε 3 βδομαδες και αυτος μενει λιγο ακομα ικαρια...και εως τοτε τιποτα...οσο ειμαι μακρια παλι σιωπή...και κατεβαινω και μαθαινω πως φευγει την επομενη...το βραδυ βγαινουμε με παρεα,μιλαμε,γελαμε και οταν φευγουν ολοι φιλιομαστε...και μετα οτι ακολουθησε τελος παντων.φευγει,εγω μενω,μετα ξαναρχεται όταν φευγω...και τωρα τιποτα απολυτως!σαν να μην εγινε ποτε!και γιατι...γιατι τα εμποδια που δημιουργουμε εμεις οι ανθρωποι με το μυαλο δεν τα ξεπερναει τιποτα.ειμαι 9 χρονια μικροτερη,γνωριζονται οι γονεις μας,ειμαστε φιλοι και δεν ξερω τι μπορει να προκυψει μετα και μπλα μπλα μπλα...ενα σωρο αηδιες γιατι φοβασαι.αλλα φιλε η ζωη ειναι μικρη και αν αυτα που ενιωσα εκεινο το βραδυ απο σενα ηταν ψεματα δεν παει να γαμηθει λες;;αλλα ξερουμε πως δεν ηταν...ξερουμε το θελαμε και οι δυο πολυ καιρο και το περιμεναμε και το γυρευαμε καθημερινα..αλλα τωρα μενουμε ξενοι,παραμυθιαζουμε τους εαυτους μας και περιμενουμε την επομενη τυχαια συναντηση.Τελικα τι φαση και αυτοι οι ανεκπληρωτοι ερωτες ρε παιδια....