ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 82 κιλα και υψος 1.68. Ναι, ειμαι χοντρη. Θα τα χασω ομως και τα 25 κιλα.Ομως.Και παλι, δε θα ειμαι τελεια. Ναι, το στηθος μου θα ειναι πεσμενο. Ναι, το σωμα μου ριγε απο ραγαδες σε καθε εκατοστο του. Ναι, τα μαλλια μου δε θα γινουν πλουσια και μακρυα σα νεραιδας.Παρολ' αυτα, οσοι μου λετε οτι εχω υπεροχο προσωπο (αν και δεν το πιστευω) ευχαριστω, με κανετε και νιωθω υπεροχα!Ο χαρακτηρας μου δε θα αλλαξει πολυ. Ισως αποβαλλω την ανασφαλεια (θα δειξει). Ναι, ακομα ζηλιαρα θα ειμαι. Αλλα ακομα και τωρα, το πολεμω. Δεν αφηνω αυτο το τερας να με καταβαλλει, με το που αισθανθω τα πρωτα ιχνη, αρχιζω τη μαχη και τα καταφερνω. Ευτυχως, ακομα και να υπαρχει δεν ειναι κακοπροαιρετη, ειναι σαν "παραπονακι". Καμια φορα μου βγαινει μια δοση κακιας. Επισης, δεν αφηνω να επιρρεασει κανεναν γυρω μου. Αλλα σε ολους συμβαινει.Λεω ψεμματα, του στυλ -στους γονεις- "Ναι, βεβαια, πηγα να δωσω το μαθημα" (οπως χθες). Αυτο ελπιζω να το κοψω. Δεν ειμαι και δε θα ειμαι τελεια. Δεν μπορω να πω τα προτερηματα μου, δεν μπορω να τα δω. Αυτα καλο ειναι να τα πει καποιος αλλος για μενα. Ουτε εσυ εισαι τελειος, κανεις δεν ειναι, αλλα στα ματια μου εισαι. Κι εγω ποτε, μα ΠΟΤΕ δε θα γινω αρκετα καλη για σενα. Γι' αυτο δεν περιμενω να με δεις ως κατι παραπανω απο γνωστη. Δε θα σου πω οτι θα σε αγαπω για παντα, γιατι δεν ξερω αν αυτο που περναω ειναι ερωτας της στιγμης η κατι μονιμοτερο. Θα σου πω ομως οτι καθε φορα που βγαινω απο το σπιτι τρεμω μη σε συναντησω και δεις το χαλι μου. Αυτο που θελω, και αν μπορεις να μου κανεις τη χαρη, ειναι να σε βλεπω, να βλεπω τι κανεις, πως περνας, να χαζευω το προσωπο σου, το χαμογελο σου, χωρις εσυ να το βλεπεις και να το καταλαβαινεις. Γινεται;